Русская версия
English version
Die deutsche Version

Polska wersja

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_1.JPGПрошедшая в мае во французском Эг-Морте «Битва Наций»-2013 окончательно и бесповоротно утвердила исторические средневековые бои в одном ряду с самыми популярными в мире видами единоборств. Ее участники разъехались по своим странам, включив обратный отсчет дней до «Битвы Наций»-2014 и унося в своих сердцах жажду новых встреч и новых боев. А еще — понимание того, что они находятся в начале большого, сложного, но, без сомнения, славного пути.

О прошлом, настоящем и будущем полноконтактных средневековых боев в целом и проекта «Битва Наций» в частности — наш разговор с президентом Международной ассоциации исторических средневековых боев Антоном Трубниковым.

Антон, давайте начнем с истории проекта «Битва Наций». Как все начиналось и в чью голову пришла идея проведения мероприятия такого спортивного, соревновательного формата?

История достаточно простая. Летом 2009 года, когда мы встречались с нашими друзьями из России сначала на «Грюнвальдской битве», потом на фестивале «Железный град» в Изборске, возникла идея проведения мероприятия в Украине, а именно Хотине. К своему стыду, я, хоть и уроженец Украины, об этом месте никогда не слышал, потому что жил на Восточной Украине, а Хотин находится на Западной. Хотя и видел его в целом ряде легендарных фильмов советского кинематографа наши режиссеры любили эту крепость за ее величественный вид и возможность масштабных съемок. Впервые я съездил туда в сентябре 2009 года и лично убедился, что это действительно очень красивое место, познакомился с руководством Хотинской крепости и заручился их предварительным согласием на проведение мероприятия. Какого именно мероприятия пока еще было непонятно, но уже тогда зародилась идея сделать там что-то действительно новое и уникальное.

Уже тогда хотелось сделать первое в мире событие, ядром которого станут наши бугурты, где не будет показухи, а будут только настоящие спортивные битвы в аутентичной средневековой обстановке. Нам хотелось показать, что наше увлечение полноконтактными боями в доспехах — это не глупости, не детские игры, и даже не хобби, а действительно часть нашей жизни и очень классное зрелище, достойное внимания со стороны зрителей.

Концепция и имя самого фестиваля-чемпионата «Битва Наций» родилась несколько позже и произошло это следующим образом: если вы посмотрите на карту, то увидите, что Хотин расположен неподалеку от границ сразу нескольких европейских стран — Молдовы, Румынии, Венгрии, Словакии и Польши. И недалеко, по меркам нашей родины, от наших братских государств Беларуси и России. И когда мы изучали карту локации будущего мероприятия и обдумывали его концепцию, то сразу мелькнула идея: «Ребята, а давайте здесь устроим что-то типа «встречи наций» или «турнира наций», соберем разные страны и сделаем мега-битвы». Так и родилось имя «Битва Наций», которое весьма четко отображало суть мероприятия.

Вслед за именем и желанием сделать ядром именно полноконтактные бои в доспехах (термин ИСБ мы тогда еще не придумали) более четко и понятно сформировалась и уникальная особенность мероприятия. До «Битвы Наций» все мероприятия всегда проходили под какой-то определенной линией, в основном культурной, а наши любимые бугурты, то, ради чего мы все туда ехали, почти всегда оставались где-то на втором плане. Внимание не концентрировалось на наших сложных, интересных и зрелищных боях, происходящее публике не объяснялось, сами бои преподносились или как показательные, или даже как бессмысленные. Кто, зачем и кого бьет, и кто в итоге победил, и победил ли он или это был всего лишь такой сценарий все это зрителю было непонятно. Очень часто мы дрались по вечерам, где-то на задворках фестивалей, вне программы. А если бугурты и входили в программу, то зрителям это подавалось чуть ли не как постановочное сражение — «не волнуйтесь, рыцари сражаются не по-настоящему». Возникал некоторый диссонанс между тем, что мы любим, и тем, что реально происходило. И мы приняли решение сделать очень красивый, качественный фестиваль, ядром которого будут именно бугурты и бои «один на один» в полный контакт. Мы хотели показать зрителям то, от чего сами фанатеем, и посмотреть, как они к этому отнесутся.

Всем эта идея понравилась, но возник ряд проблем. Первая — у нашего зарождающегося движения не было даже названия. «Бугурт» (старофр. bouhourt — «бить», прим. ред.) — слово хорошее, но все-таки заимствованное и не отражает в полной мере всего того, что происходит на ристалище. А главное, что «бугурт» — слово аутентичное, историческое, но совершенно ничего не говорящее современному человеку, зрителю, а донести до него наше увлечение было и остается основной миссией нашей работы. Слово «историческое фехтование», которое также было в обиходе, еще менее понятно для непосвященного человека. По собственному опыту — мы в начале 2000-х давали в своем городе объявления о наборе в секцию исторического фехтования. Приходило очень много людей, они ожидали увидеть что-то похожее на фехтование, а видели какое-то, как им казалось, бессмысленное средневековое насилие, в котором от фехтования были только купированные действия холодным оружием только удары, без уколов. В общем, ожидания людей, услышавших слово «фехтование», и реальная картина наших боев слишком сильно разнились, а бороться со стереотипами мышления глупо. То есть, и этот термин с точки зрения маркетинга не давал нужной картины.

Нам же требовалось назвать это таким образом, чтобы то, что человек услышит, как-то соотносилось с тем, что он увидит, оправдав тем самым его ожидания. Вот мы и придумали такую формулировку — «исторический средневековый бой», и его разговорные производные «средневековый бой» или «полноконтактный бой в доспехах». Эти формулировки не очень лаконичны, но бьют в самую суть и в этом их плюс!

Но, конечно, тогда еще новая формулировка «исторический средневековый бой» была только бэкграундом для имени фестиваля-чемпионата, а основную маркетинговую миссию брало на себя именно название «Битва Наций». В ассоциативном ряду человека слово «битва», «battle» связано с чем-то эпическим, историческим. Хотя слова-синонимы «fight», «combat» означают то же самое, но именно «battle» больше всего подходило к нашим средневековым боям, к массовым боям, к чему-то связанному с историей. А слово «Наций» говорит зрителям о патриотизме и спортивном состязании между странами, как это происходит и в других видах спорта. Собственно, так и родилось название «Битва Наций».

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_2.jpgОдновременно с филологическим рождением названия был разработан гениальный, по моему мнению, логотип. Его сделал Евгений Климентьев, талантливый дизайнер одной из харьковских студий. Я считаю, что его просто осенило. Он четко вник в поставленную мной задачу — нужен современный логотип, красивый, яркий, укладывающийся в один логический ряд с логотипами UEFA, F1, NBA, NHL, но в то же время раскрывающий тему, с которой связан, тему Средневековья. И получился такой логотип в виде шлемо-мече-щита, в котором каждый человек видит то, что он хочет увидеть — кто-то видит щит, кто-то видит меч, кто-то — шлем.

Далее. Название у нас было, логотип был, начали писать пресс-релизы. Первые публикации в СМИ появились 19 декабря 2009 года, в этот день в Харькове состоялась встреча капитанов и представителей только что сформированных национальных сборных из Украины, Беларуси, Польши, России, присутствовал и представитель Литвы. Мы провели небольшую пресс-конференцию, презентовали концепт будущего фестиваля-чемпионата, презентовали только что созданные национальные сборные, прописали регламент и основное положение о «Битве Наций», которые, кстати, действуют до сих пор. И процесс, как говорится, пошел. Дальше вы знаете.

С какими сложностями вам пришлось столкнуться по мере продвижения и раскрутки проекта?

Сложности каждый раз были свои. Мы провели первый фестиваль в Хотине — первыми в мире сделали подобную вещь, он был уникальным и получил просто нереальные позитивные отзывы.

4 дня боев «нон-стоп», много спорта, много эмоций и мало времени на все остальное. Бойцы нам за это были очень признательны, хотя и жутко уставали, но их всех просто распирало от адреналина, экстрима и «обер-насилия». К тому же, возможность защищать честь своей страны, энергетика зрительской трибуны, на которой сидят люди, которые понимают, что происходит, и болеют по-спортивному, а не просто за красоту происходящего — это, конечно, всех заводило.

Потом было долгое, сложное, но важное создание фильма о «Битве Наций», который был выпущен осенью 2010 года и собрал десятки тысяч зрителей по всему миру. Именно через этот фильм и наши рекламные ролики люди смогли узнать о нашем новом мировом движении и получили возможность присоединиться к нему. Первый фильм о «Битве Наций» весьма сильно поспособствовал нам в развитии и донесении нашего уникального концепта всему миру.

На второй «Битве Наций», которая также проходила в Хотине, основной плюс был в том, что к нам присоединились итальянцы, немцы и канадцы, а также в том, что уже все понимали, что именно их ждет и как это все примерно будет выглядеть. Был и минус — многие бойцы начали критиковать нас за то, за что хвалили в первый год: «Вот, давайте боев поменьше, давайте три дня, а не четыре, давайте больше перерывов между боями и т. д». Да и не все новые сборные были готовы к такому уровню боев, кого-то это напугало, а кто-то только больше стал тренироваться и на следующий год качественно вырос.

Дополнительно к этому, с первого же года возникло понимание важнейшей и жизненно необходимой роли судейства, мы попытались сразу подойти к этому вопросу профессионально. Очень быстро поняли, что судьи должны стать отдельной кастой и впервые собрали судейский корпус в отдельную группу, заранее, в марте 2011 года, и сейчас эта каста уже выросла до комитета и имеет своих представителей в более чем 10 странах.

При организации третьего фестиваля, в Варшаве, в форте Бема, у нас возник целый ворох проблем, связанных с тем, что местом его проведения была Польша. Мы ведь единственная команда организаторов, которая работает не только на своем насиженном месте, где известен каждый угол и везде есть налаженные связи. Работать в чужой стране, с другой культурой, другим языком, другим законодательством — очень сложно. Мы приобрели большой опыт, но и шишек немало набили. Однако фестиваль в Варшаве на форте Бема мы провели весьма достойно и прорубили наши ворота в Европу.

Впоследствии, как вы знаете, по нашим проторенным путям поляки провели на форте Бема свое, вполне успешное, мероприятие, которое смогло состояться во многом благодаря нашим действиям в этом месте в качестве первопроходцев. Таким образом наш чемпионат реально поддерживает национальные команды.
Четвертый фестиваль-чемпионат, который мы хотели провести во Франции, организовать было еще сложнее. Проводить мероприятие каждый год на новом месте хотя и интересно для определенной части участников (и то не для всех), но очень тяжело и дорого.

Плюс специфика работы во Франции весьма сильно отличалась от нашей, и нам пришлось потратить много времени, нервов и сил для организации там чемпионата.

Кстати, почему местом проведения БН-2013 была выбрана Франция — чтобы немного расшевелить Западную Европу?

Откровенно говоря, Франция была выбрана случайно. Нам предложили поработать в замке Монбазон супервайзерами их турнира и мы получили официальное приглашение провести «Битву Наций» именно у них, в городе Монбазон, что под Туром. Мы приехали, посмотрели — да, люди хорошие, деловые, можно с ними иметь дело, но места для масштабного мероприятия там недостаточно. Ну и, раз уж мы были во Франции, то и место для «Битвы Наций» начали искать здесь. Франция — все-таки колыбель рыцарства и самое сердце Европы. Еще в этом были наши определенные организаторские амбиции, мы знали, что к тому моменту «Битву Наций» будет проводить не безликая группа организаторов со мной во главе, а ассоциация Historical Medieval Battle International Association, HMBIA, и нам хотелось, чтобы наша новая организация работала в какой-то большой и стратегически интересной стране. Поэтому и была выбрана Франция, как страна, где нужно провести фестиваль-чемпионат «Битва Наций»-2013.

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_3.JPGА потом были долгие поиски замка, переговоры, министерства, мэрии, письма и досье, отказы, уговоры, поиски путей и решений, снова досье и много-много нервов, времени и денег. Нам чрезвычайно сложно далась организация чемпионата во Франции, многое мы просто не успели сделать из-за бюрократических проволочек, многое не смогли, мы работали в очень напряженном графике и без права на отступление. Было очень сложно, но, слава Богу, фестиваль-чемпионат мира «Битва Наций» был организован и проведен в презентованном месте! Спасибо всем, кто помогал нам в этом, и спасибо всем участникам за поддержку, мы прежде всего делаем это для вас, для таких же, как мы сами, для тех, кто влюблен в стальные битвы на бугуртных ристалищах. Для тех, кто блеск нового доспеха ценит больше нового авто. Для тех, кто верит и любит настоящие соревнования для настоящих людей.

Добираться в Эг-Морт большинству участников было сложнее, дальше и дороже, чем в Хотин или в Варшаву. Это как-то учитывалось при подготовке?

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_4.JPGМы не можем помочь всем, это нереально, 22 страны — это очень много. В некоторых национальных сборных их капитаны обеспечивали компенсацию проезда — я подчеркиваю, что это происходило именно за счет внутренних резервов сборных. Мы надеемся, что в будущем, когда у HMBIA будут крупные спонсоры, наша ассоциация сможет ощутимо поддерживать национальные сборные, мы работаем над этим ежедневно. Но пока сборные на 100% существуют за свои личные средства.

Но, несмотря на большой километраж, это того стоило. Путешествие во Францию, да еще и по такому поводу — я думаю, все, кто его совершил, получили от этого огромное удовольствие. А то, что не все смогли себе это позволить — так и в Хотин не все могли поехать. Кроме того, всегда будут те, кто считает, что если фестиваль проводится не рядом с домом, то на него не стоит ехать.

Давайте посмотрим правде в глаза, сейчас многое изменилось — люди очень быстро забывают, как было раньше. Раньше мы мечтали о мероприятиях, на которых происходило бы то, что мы любим. Раньше мы мечтали, чтобы были какие-то правила, рейтинги, чтобы наши победы входили в историю. Раньше никто ничего не записывал и интервью никто ни у кого не брал. Кто помнит героев Выборга 2000-х годов? — а там происходили эпические битвы. Тогда не было нынешней системы, и о тех событиях помнят только их участники.

А сейчас? Сейчас любая новая сборная — крохотная, которая еще ничего не умеет и доспехи у них ужасные — получает столько пиара! А пиар — это топливо, топливо для их амбиций, для движения вперед. У нас в свое время этого топлива не было. Мы просто сражались, тратили кучу денег на доспехи, на поездки, получали травмы, укоры родных и близких, наши знакомые крутили пальцем у виска — «а-а-а, толкиенисты...» или «ну понятно, это что-то типа театра…». Меня это всегда очень сильно раздражало — какие мы толкиенисты? Наши ребята вкладывали в экипировку и доспехи тысячи долларов, по зрелищности и ожесточенности борьбы мы c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_6.JPGпревосходили очень многие виды спорта. Мы взрослели, и когда нам уже подходило под тридцатник, то вставал вопрос — что делать дальше? Либо скрывать свое увлечение, либо завязывать с ним, либо делать наше движение таким, каким его не стыдно оставить потомкам — смотрите, мы это придумали, и это круто! А крутящим пальцем у виска сказать — вот фото, вот видео, смотрите. Сами вы — толкиенисты и театралы! А мы — часть огромного, набирающего популярность мирового культурно-спортивного движения HMB.
Поэтому, возвращаясь к заданному вопросу — кто хотел поехать, тот нашел силы и возможности.

Кстати, о зрелищности. Эг-Морт — известный туристический центр, но, насколько мы заметили по трансляции, зрителей на трибунах было немного. Французы провалили туристический вопрос?

Это не французы, это мы. Я объясню алгоритм. Дело в том, что национальные сборные никакого отношения к организации не имеют. Вообще никакого, очень сильно никакого. В лучшем случае они дают советы, в худшем — мешают. Мы — орггруппа, мы готовим мероприятие в выбранной нами точке на карте. Мы едем в местные органы власти, в мэрию, представляемся, налаживаем с ними контакт, все организовываем, находим подрядчиков на местах, работаем с ними. Во Франции — сейчас об этом уже можно рассказывать — мы столкнулись с очень серьезным бюрократическим аппаратом. Чтобы вы понимали — там подобные мероприятия согласовывают за три года, а прием заявок заканчивается за полгода. Как вы помните, место мы выбрали примерно в начале февраля, и нам пообещали, что все будет хорошо. А потом оказалось, что хорошо не будет, и весь март вместо того, чтобы заниматься рекламой, мы воевали за разрешение провести мероприятие. Это было очень серьезно, но в итоге мы, слава богу, разрешение получили. Но был уже апрель, серьезную рекламную кампанию за один месяц не проведешь. К тому же мы получили не совсем то место, которое просили изначально, там у них проводились какие-то работы. Тут уже было не до туристов, мы попытались их привлечь в меру своих возможностей, но их было немного. Зато мы сделали очень хорошее мероприятие для участников. К сожалению, пока мы не смогли вернуть вложения за счет туристов, но сейчас мы делаем то, что будет впоследствии развивать наш спорт до более серьезного уровня. О каком уровне идет речь — нам нужна значительная часть от аудитории всех командных видов спорта. Я в это искренне верю, как маркетолог. Я знаю, что при правильном системном подходе, грамотных и — главное — совместных действиях мы можем быть интересны миллионам людей по всему миру. Над этим мы и работаем.

Мы разделяем вашу уверенность. Давайте вернемся к «Битве Наций». «Один на один» — так называемый триатлон, «пять на пять», «двадцать один на двадцать один» — как возникли эти номинации и почему были выбраны именно они?

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_5.JPGЭти номинации по факту проходили до 2009 года на всех мероприятиях. Прародителями номинации «21 на 21» были вообще все виды бугуртов, и «5 на 5», и «7 на 7», и «100 на 100», и «300 на 300». Пару раз мы так сражались на «Грюнвальде», кажется, в 2007-2009 годах. Почему именно 21 — потому что при таком количестве бойцов с каждой стороны судьи на ристалище еще могут контролировать соблюдение правил.

«5 на 5» появилась примерно в это же время, родилась она, понятное дело, в России. Это была такая спортивная номинация, позволяющая бойцам сохранять форму в межсезонье, когда нет крупных фестивалей и погода не позволяет делать крупные open-air бугурты.

«5 на 5» — это уже не один на один, это такой мини-бугурт, вся техника — бугуртная, но при этом собрать 10 бойцов может практически любой более-менее крупный город. А если есть 10 бойцов в городе, значит и развиваться там HMB будет проще. Эта тема очень быстро всем понравилась, начали проводиться чемпионаты по «пятеркам», одним из самых крупных стал Кубок Динамо, который проходил в Москве. Кроме того, 5 человек — это удобное для развития число, это уже клуб, который собрать и экипировать хоть и непросто, но реально, проще, чем 21. И мы взяли эту номинацию, как способствующую раскрутке нашего будущего спорта.

Ну, а «1 на 1» — турнирная номинация, призывающая к торжеству фехтования, победу в которой приносят очки, зарабатываемые оружием. Почему именно «триатлон» — до «Битвы Наций» эта модель практиковалась в Польше и была позаимствована из польских турниров. Единственное, что мы поменяли, это порядок смены оружия — полутораручный меч, меч-баклер, меч-щит, изначально последовательность была другой. Сделали это для удобства бойцов — по ходу поединка им проще снимать элементы снаряжения, чем надевать. Все турнирные бойцы эту номинацию поддержали, получилось такое интересное, разнообразное троеборье.

По номинациям мы долго не спорили, понимание того, как и что будет, имелось. Пока эти номинации, как вы видите, не трансформируются. Новых идей много, а вот как их реализовать на практике — большой вопрос. Но я надеюсь, что определенные подвижки в этом направлении у нас будут.

«Битва Наций» имеет ярко выраженный спортивный уклон, что, на наш взгляд, очень хорошо. Но уже есть определенная критика, в том числе со стороны зрителей, по вопросу историчности, аутентичности. Что будет предприниматься в этом плане?

Понятие аутентичности для нас очень важно и мы никогда не будем им пренебрегать. Аутентичность доспехов и вещей — принципиальна. Я знаю, что большинство зрителей, как правило, не разбирается в доспехах, и с точки зрения маркетинга возможно такое мнение — зачем вам аутентичность, какая им (зрителям) разница? Но зритель, прежде всего — человек разумный, и он, даже не разбираясь в аутентичности, умеет отличить хорошее от плохого и красивое — от некрасивого. А по опыту всех реконструкторских мероприятий, уродливый, некрасивый доспех — в 90% случаев неаутентичен, и наоборот.

То есть, экипировка бойца должна соответствовать заявленному периоду и быть исторически достоверной. Что касается всего остального — во-первых, мы не знаем достоверно, как это происходило на рыцарских турнирах, во-вторых, большая часть из того, что там происходило, в настоящее время преследуется законодательством, так что дальше о реконструкции говорить не приходится. Дальше мы должны бороться: а) за технику безопасности, в) за зрелищность и соответствие маркетинговым задачам, с) за то, чтобы люди, в этом участвующие, это любили и им было интересно в этом участвовать. А мы все-таки делаем мероприятие не только для зрителей, но и для бойцов, для таких же, как мы сами. И вот эту формулу «удобства для всех» — интересно для участников, круто и зрелищно для зрителей и аутентично — очень сложно вывести. Мы пытаемся искать эту формулу, но не нужно от нас ждать каких-то доскональных реконструкций турниров XV c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_8.JPGвека, есть другие мероприятия, которые это делают. Мы же хотим сохранить аутентичность в рамках одного бойца, чтобы на примере этого бойца можно было рассказать историю костюма, доспеха, вооружения, тактику ведения боя. А если эти бойцы миксуются вместе — западноевропейские рыцари, русичи, монголы, XIII и XV век — понятно, что это очень жесткая историческая эклектика, но такие реалии мы сейчас имеем. Это, может быть, и не минус, а плюс, потому что люди видят разнообразие средневековых культур, а разнообразие всегда порождает интерес. Но в рамках одного бойца аутентичность должна быть, эта концепция не меняется с первого чемпионата по сей день.

Ристалище — это зона аутентичности, все, что там происходит — открытие, бои, награждение, закрытие — должно быть аутентично. И все, кто там находится — представители команд, судьи, видеооператоры — тоже. А все остальное — музыкальное сопровождение, фон, на котором проходят бои и прочее — все это может претерпевать изменения в зависимости от обстоятельств, финансовых возможностей и т. д.

Конечно, в нашем движении, как и в любом другом, присутствует определенное разгильдяйство. На этой «Битве Наций» в силу уже известных вам причин мы не всегда успевали с ним бороться, имели место выход без исторических костюмов на ристалище и т. п., нам просто не хватало сил охраны и времени контролировать такого рода вещи. Мы не проработали этот вопрос, думая, что он и так понятен, но оказалось, что каждый понимает его по-своему и поэтому происходят вещи, которых быть, безусловно, не должно. Я и сам совершил, хоть и в шутку, но очень серьезное дисциплинарное нарушение правил. Хорошо, что мои действия не повлияли на результат боя, но они были категорически недопустимы и такого больше не повторится. Ну, а я попробую компенсировать эти недоработки большими и нужными усовершенствованиями в развитии движения HMB вообще и «Битвы Наций» в частности. На своем личном примере я осознал несовершенство системы охраны, допуска на ристалище и контроля боя, многое нужно совершенствовать и есть, над чем работать.

Может быть, есть смысл прописать это в правилах?

У нас и так огромное количество бюрократических документов, проблема в том, что их все равно многие просто не читают, а если и читают, то понимают их не так, как нужно, а так, как им хочется. Написать-то можно все, что угодно, а заставить исполнять написанное — это совсем другое дело. Должна быть служба безопасности, отсекающая подобные вещи, чтобы человека в неаутентичном виде или не по регламенту просто не пускали на ристалище, кем бы он ни был. К сожалению, во Франции нам этих ресурсов не хватило. Все понимают, что в лагере или на ристалище нужно быть в костюме или доспехе, но отсутствие контроля расслабляет людей, и эти вроде бы очевидные вещи быстро забываются. Это наши недочеты и мы однозначно будем над ними работать.

Ясно. Следующий вопрос — женская категория. Чья это идея и как Вы можете ее прокомментировать?

Эта идея витала в воздухе с первого фестиваля. Женская номинация, конечно, нужна, однако ее форма обсуждается и еще нет четкого решения. Сейчас по этому вопросу мы ведем переговоры с Международным олимпийским комитетом, так как в спорте есть определенные традиции и правила относительно такого рода вещей. Это серьезный вопрос, женщины — это наше все, мы их любим, уважаем и ценим. Существует несколько различных точек зрения на этот счет, мы готовы прислушаться к мнению олимпийского комитета, без чьего опыта сложно шагать вперед, и спонсоров, без которых мы ничего сделать не сможем. Слухи по этому поводу ходят разные — это хорошо, слухи означают, что мы популярны. Пока что я вам могу сказать одно — мы очень хотим дать женщинам возможность реализовать их боевые амбиции. В какой форме — затрудняюсь сейчас сказать. Возможно, это будет отдельный женский чемпионат, возможно, отдельная номинация. Как вы знаете, в большом спорте нет совмещенных чемпионатов, есть мужские и женские, отдельно.

Кстати, небольшой офф-топ. Мы сейчас общаемся с МОКом, и приходим к выводу, что мы на данный момент — гораздо больше олимпийцы, чем те, кого показывают по телевизору. Олимпийское движение, согласно его собственной концепции — это любительский спорт. Олимпиец может быть учителем, продавцом или менеджером и бегать, а не только бегать, получать за это миллионы долларов и ничего больше в жизни не уметь. МОК от этой концепции в свое время отошел, от чего, кстати, сейчас и страдает, а мы от нее не отходим, наши ребята — обычные люди, просто у них есть такое хобби, такое культурно-спортивное увлечение, как HMB.

Мы не стремимся стать олимпийским видом спорта, во всяком случае, пока. Мы общаемся с Международным олимпийским комитетом для того, чтобы правильно и грамотно выстроить свое развитие, в рамках международных правил (имеются в виду правила поведения, этики, организации и т. д.). Для нас это очень важно и поэтому опыт МОК бесценен. А женская номинация будет в рамках его рекомендаций и наших возможностей.

С какими еще организациями, кроме МОКа, вам приходилось и приходится на данный момент сотрудничать?

Ну, я бы не назвал это сотрудничеством, пока что мы, скажем так, ведем диалог.
Задачи таких организаций, как ЮНЕСКО, очень перекликаются с миссией нашей ассоциации. ЮНЕСКО — это сохранение культурного наследия, а эпоха Средневековья — это огромный пласт в Европе и многих других странах мира. Мы считаем — и с нами согласны некоторые из уважаемых членов ЮНЕСКО — что благодаря подобным нашему мероприятиям более осмысленно сохраняется культурное наследие средних веков. В этих рамках, рамках сохранения материальной культуры Средневековья, мы с ЮНЕСКО контактируем.

Есть и другие организации культурного и спортивного плана, с которыми работает наш комитет, отвечающий за эти вещи. Пока что мы только набираем обороты, наш юридический возраст очень мал, хотя де-факто мы уже существуем с 2009 года. Мы общаемся со всеми, кому интересны, или кто интересен нам, но говорить о каких-то глобальных совместных проектах пока рано. Хотя мы надеемся, что такие проекты будут, ведь мы представляем огромную субкультуру, гораздо более крутую, чем многие другие.

Сейчас уже просто забылось, в каком состоянии мы были раньше, в 2007-2008 году. Выйти в доспехах с флагом своей страны под прицелы фото- и видеокамер серьезных средств массовой информации — кто тогда о таком мог подумать? Ни я, когда в 1998 году создавал свой клуб, ни бойцы, «воевавшие» в 1990-х-2000-х годах, об этом и мечтать не могли. Пределом наших мечтаний были какие-нибудь 500 долларов, выделенные районным отделом культуры для поездки на мероприятие. Когда они нам перепадали, мы очень радовались — вот это да, вот это нас поддержали! Мы едем не на свои деньги, а на спонсорские! Если нам бесплатно предоставляли зал для тренировок, мы думали — ничего себе, вот это мы молодцы! Никто не рассчитывал на то, что из нас будут делать звезд. А делать звезду из бойца, большую или маленькую — это одна из основных целей «Битвы Наций» и всей нашей деятельности. Мы считаем, что ребята, которые выходят на ристалище, которые проливают свой пот, а иногда и кровь, которые вкладывают массу времени и усилий в тренировки и массу денег в экипировку, должны пользоваться вниманием зрителей и прессы, иметь заслуженную славу и почет.

Иногда спрашивают — а для чего вам все это, что вы пропагандируете, чего вы добиваетесь? Это же насилие, ай-яй-яй. Отвечаю без подготовки! Самая большая ценность на Земле — это мир. Я имею в виду мирное существование, отсутствие войны. Чтобы ценить и беречь мир, в эту войну нужно играть. Когда ты на ристалище, когда идет схватка и вокруг много злых — реально злых на тебя! — противников, и все это c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_7.JPGпроисходит в полный контакт на стальном оружии, то... есть некоторые опасения. Может быть, у опытных бойцов это не страх, но определенные тревожные звоночки есть. И ты понимаешь — слава Богу, что это всего лишь спорт, игра, контролируемая и ограниченная правилами. А реально это было бы очень плохо, очень страшно, очень больно и зачастую безвозвратно. И когда ты проходишь через такие вещи, через подобного рода эксперименты над собой, то потом анализируешь эту ситуацию и думаешь — да, это круто, но большего ты не желал бы. Хочется, чтобы твои товарищи вставали после битвы и снова выходили на ристалище. Чем дальше современный человек будет уходить в хай-тек, в интернет-пространство, тем больше он будет нуждаться в подобного рода вещах. Растет целое поколение людей, которые думают, что они могут засейвиться, перезагрузиться и все будет хорошо. А бугурты позволяют им объяснить — чувак, засейвиться не получится. Если тебе сейчас сломают ногу, то тебе ее по-настоящему сломают, тебе будет больно и ты будешь ходить в гипсе. А на настоящей войне в тебя может попасть пуля — и все. Поэтому лучше не воевать.

Когда начинаются конфликты? Когда кто-то думает, что он очень сильно крутой, либо — «сейчас мы тут по-быстрому всех побьем». Если ты считаешь себя крутым самцом, сначала повоюй здесь. И вот в этом одна из наших миссий — чтобы мужчины могли себя проверять в деле, «выпускали пар» и больше ценили мир. Другие миссии — спортивная, культурная. Эпоха Средневековья, как мы считаем, очень мало раскрыта. Она гораздо более целостна в культурном плане, чем та же эпоха Ренессанса, и она гораздо больше дала миру, чем многие думают. Она была незаслуженно раскритикована в наше и предыдущие времена, из-за чего у людей возникают в связи с ней какие-то нездоровые ассоциации — раз Средневековье, значит, мрачное и невежественное, хотя оно было гораздо более образованным, чем принято считать. И если бы не средневековая культура, мы не знали бы ни античных авторов, ни многого другого, что дошло до нас благодаря средневековым институтам знаний.

Нам это интересно, мы это развиваем и продвигаем.

Последний вопрос — о будущем, о «Битве Наций»-2014 и более отдаленных планах и перспективах.

Мы сейчас выстраиваем взаимодействие между нами и мировым движением. Чтобы его развивать, прежде всего нужна хорошая коммуникация. Часто мы сталкиваемся с тем, что люди недопонимают правила, суть и принципы нашей работы. Основные позиции здесь какие — есть международная ассоциация, HMB International Association. Мы надеемся, что в будущем «эйч-эм-би» станет таким же единым словом и привычным термином, как «футбол», который давно не воспринимается как «нога-мяч». HMBIA этим и занимается. «Битва Наций» — это частный бренд, которым на данный момент управляет HMBIA. Это бренд, который работает прежде всего с национальными сборными. Национальная сборная — это определенная структура, возглавляемая капитаном. Капитан выдвигается своей страной на определенных демократических принципах, и мы ратифицируем отношения с ним. Таким образом, страна не может нам диктовать свою волю — вот, у нас есть капитан, берите нас на «Битву Наций». Человек должен быть адекватным, должен уметь находить с нами общий язык и нести ответственность за свои слова и действия. Национальная сборная — демократичная в определенной степени структура, но ее работа должна согласовываться с нами.

Также мы ведем разработку других брендов, которые надеемся презентовать обществу в ближайшем будущем. Наше движение уже выросло, есть другие интересные направления, связанные с историческими боями, которые уже можно развивать как отдельные бренды.

Касательно самого чемпионата «Битва Наций», проходящего красной нитью в нашем разговоре — на данный момент идет тендер на места, которые могут его принять в 2014 году. В нем участвует не так много стран, но несколько вариантов мы имеем. Первый — Хорватия, город Трогир. Второй — Люксембург, там порядка 4-х мест, сейчас мы ждем оттуда более подробную информацию. Третий и четвертый варианты — уже знакомые нам Хотин и Эг-Морт. Пятый — тоже Франция, Каркассон. Шестой — Нюрнберг, седьмой — Москва. Эти варианты мы сейчас рассматриваем: поданы документы, идет согласование с местными органами власти. В зависимости от условий, которые нам предложат, в зависимости от предпочтений спонсоров, от поддержки на местах, которая очень важна — мы не хотим каждый раз бороться с местным бюрократическим аппаратом, мы хотим, чтобы он нас поддерживал — в зависимости от всех этих факторов мы в ближайшее время выберем место. Когда это будет — я против каких-либо конкретных дат, поэтому сразу говорю и вам, и нашим дорогим читателям, что мы сообщим о месте проведения «Битвы наций» сразу, как только оно станет достоверно известно. Постараемся не затягивать с этим вопросом, так как понимаем, что он важен для всех. Мы и сами хотели бы пораньше знать, но пока что города не выстраиваются к нам в очередь с приглашениями, хотя после Франции, как видите, предложения уже поступают, и мы можем из них выбирать. Надеемся, что в будущем эта очередь будет длиннее.

Надеемся, что в будущем среди кандидатов на проведение «Битвы Наций» будет фигурировать Калининград-Кенигсберг, очень интересное в историческом плане место.

Да, место действительно очень интересное.

Что еще могу добавить. Будет аккредитация национальных сборных, то есть определенная аттестация на качество их формирования, на их экипировку и подготовку. Качество сборных нужно повышать, потому что их количество растет, есть заявки от новых стран, например, от Южно-Африканской Республики. Надеемся, что в следующем году на «Битве Наций» будут представлены уже пять континентов. Также мы надеемся, что к нам присоединится арабский мир, который очень интересен и плане реконструкции Средневековья, и как огромная культурная общность людей.

c_180_120_16777215_00_images_uploads_interesno_istoricheskaya-rekonstruktsiya_bitva-nacij_2013_anton-trubnikov_9.JPGА самое главное — сейчас всем нужно много работать. Нам — над организационными моментами, бойцам — тренироваться, мастерам — делать хорошие доспехи, и совместными усилиями сделать новое мероприятие. Тем более, что следующая «Битва Наций» — юбилейная, пятая, и мы хотим, чтобы она прошла на должном уровне, стала новым прорывом в нашем движении и была продемонстрирована многомиллионной аудитории.

Спасибо и желаем успехов!

Anton Trubnikov: "We’vemade it, and it's cool!"

“Battle of the Nations"-2013, which took place in May in the French town of Aigues-Mortes irrevocably brought historical medieval battles to the rank of one of the world’s most popular types of martial arts. Its participants returned to their countries and started countdown of the days remained until "Battle of the Nations"-2014, havingthe thirst for new meetings and battles in their hearts. And, as well, the understanding that they are at the beginning of a long and complicated, but undoubtedly glorious, way.

Our interview with the president of the International Association of Historical Medieval Battles, Anton Trubnikov, concernsthe past, present and future of full-contact medieval battles in general, and "Battle of the Nations" in particular.

Anton, let's start with the history of "Battle of the Nations" project. How did it all begin, and who got the idea of holding an event of such sporting and competitive format?

The history is quite simple. In the summer of 2009, when we met with our friends from Russia at "Battle of Grunwald" first, then at the "Iron Town" festival in Izborsk, there was an idea of holding the event in Ukraine, namely in Khotyn. To my shame, though I’m a native of Ukraine, I had never heard of the place before, because Iam from eastern Ukraine, and Khotyn is inwestern part of the country. But I saw it in a number of legendary movies of the Soviet cinematograph, our film directors liked the fortress for its majestic look and chance of large-scale filming. I went there in September 2009 for the first time, and found out it was really a very beautiful place, I met with the administration of the Khotyn fortress and got their prior approval for holding the event. It wasn’t clear what event, but there wasan idea to make something really new and unique.

We wanted to make the world's first event, with buhurts as its core, without showing off, with real sports battles conducted in authentic medieval atmosphere. We wanted to show that our passion for full-contact fighting in armor was not a nonsense, not a child's play, not even a hobby, but really a part of our lives and a very brightshow deserving viewers’ attention.

The concept and the name of the festival, "Battle of the Nations", were created a little bit later, and it happened this way: if you look at the map, you will see that Khotyn is located near the borders of several European countries, namely Moldova, Romania, Hungary, Slovakia and Poland. And not far (by the standards of our country) from our sister states of Belarus and Russia. And when we examined the map of the location of our future event and considered its concept, we immediately got the idea – "Guys, let's arrange something like a "meeting of nations"or"tournament of nations", gather various countries and make a mega battle." Thus the name of “Battle of the Nations" appeared, it clearly represented the essence of the event.

Following the name and desire to make full-contact armored fighting (we did not havetheabbreviation “HMB” at the time), the unique feature of the event became clearer and more understandable. Before "Battle of the Nations" all events always had a certain line, mainly cultural one, and our favorite buhurts, the thing that attracted us there, remained somewhere in the backgroundalmost always. Attention wasn’t focused on our hard, interesting and spectacular battles, the audience did not get an explanation of what was going on, the battles were presented as demonstration ones, or even as nonsensical.The audience did not understand who and why fought, who won, and whether that was areal win or a pre-planned scenario. We often fought in the evenings, somewhere in the back of festivals, beyond the program. And even when buhurts were included in the program, they were represented to the audience almost as staged battles of do-not-worry-the-knights-are-fighting-not-for-real kind. There was a dissonance between what we loved and what was actually happening. So, we decided to make a very bright, high-quality festival, with buhurts and “1 vs 1" full-contact fights as its core. We wanted to show the audience something we really loved, and see their reaction.

Everyone liked the idea, but there were a number of problems. The first one was that our infant movement did not have a name.

"Buhurt" (old French“bouhourt”– «to hit», editor’s note) was a good word, but a borrowed one, and it did not fully reflect all that took place on the lists. And the main point was that "buhurt" was the authentic word, a historical one, but meaning nothing to a modern man, aspectator, and our primary mission was and still is to make our businessclear for everyone.

The phrase "historical fencing", which was also in use then, was even less understandable to the uninitiated. I say it from my own experience, as we posted up notices concerning recruitment people fora historical fencinggroup at the beginning of the 2000s. Many people came expecting to see something similar to fencing, but they saw instead, as it seemed to them, some medieval violence, whereonly some of fencing techniques were used, namelystrokes, but not stabs. To cut the long story short, the expectations of those who heard the word "fencing" and the real picture of our fights differed a lot, and it’s useless to fight the stereotypes of thinking. In general, thephrasewasn’t appropriate in terms of marketing.

We needed the name that could allow a person to correlate what they hear and see, and thus to meet their expectations. So, we came up with this wording of "Historical Medieval Battle" and its derivatives, namely "Medieval Battle" or "full-contact fighting in armor". These phrases are not very laconic, but represent the essence and this is their advantage!

But of course, the new wording of “Historical Medieval Battle” was only a background for the name of the festival and championship, and the main marketing mission was on the name of "Battle of the Nations". In a person’s associative arraythe word “battle is connected with something epic, historic. Although synonyms «fight», «combat» mean the same thing, only the word «battle» suited best to our medieval mass battles, to something associated with history. And the word "nations" tells the audience about patriotism and sports competition between the countries, as it is in other kinds of sport. In short, it is the way the name "Battle of the Nations" appeared.

Along with the appearance of the name, the logo, which is brilliant, in my opinion, was created. It was made byYevgeny Klimentev, an excellent designer of one of Kharkiv studios. I think it just dawned upon him. He clearly understood the task set by me, namely that we needed a modern logo, a beautiful, bright one, which could be in the logical line with the logos of UEFA, F1, NBA, NHL, but at the same time revealing the subject associated with, namely the Middle Ages. So we gotthe logo resembling a helmet / sword / shield, in which every man could see what they wanted to see – somesaw a shield, a sword, some saw a helmet.

Let’s move further. We had the name and logo, started to write press releases. The first publications appeared in the media on December 19, 2009, that day Kharkiv hosted a meeting of captains and representatives of the newly formed national teams of Ukraine, Belarus, Poland, Russia, it was also attended by a representative of Lithuania. We had a small press conference, presented the concept of the future festival and championship, presented the newly formed national teams, regulations and the basic pointconcerning "Battle of the Nations," which, by the way, is still in effect. And the process started, so to say. You know the rest of it.

What challenges did you face while promoting the project?

There were different complicationsevery time. We held the first festival in Khotyn, we were the first in the world who organized such anevent, it was unique and gotcool positive reviews.

4 days of "non-stop" fighting, a lot of sport, a lot of emotions and little time for other things. The fighters were very grateful, though terribly tired, but they all got a lot of adrenaline, extreme and "uber violence". A chance to fight for a country's honor, energy radiated by spectator stands, filled with people understanding what was happening and rooting for fighters, and not just for the beauty of the show, gave everyone strength.

Then there was a long, difficult, but important process of making a film about "Battle of the Nations", which we released in the fall of 2010 and which gathered tens of thousands of viewers around the world. Via the film and our infomercials people were able to learn about the new world movement and were able to join it. The first film about "Battle of the Nations" helped us a lot with the development and promotion of our unique concept worldwide.

As for the second "Battle of the Nations", which also took place in Khotyn, the the main positive points were that we were joined by the Italians, Germans and Canadians, as well as the fact that everyone understood what was ahead. There was also a negative point, many fighters criticized us for the thing they complimented us the first year – "Let's have less fighting, let itbe three combat days instead of four, let's have more breaks between the fights and so on." Not all the new national teams were ready for that level of fighting, someone was scared, while some just started training more and the next year their levelrose.

In addition to this, from the very first year,we understood the importance and vital role of refereeing, we immediately tried to approach the issue professionally. We quickly realized that the refereeshad to become a separate caste, so for the first time we gathered the referees as a separate group in March 2011, and so far the caste has formeda committee and has its representatives in more than 10 countries.

When we organized the third festival in Warsaw, in Bema Fort, we had a lot of problems connectedwith the fact that the venue was Poland. We're the only team of organizers, who do not work on a familiar spot, where every corner is known and established connections are available. It is very difficult to work in a foreign country with a different culture, different language, different legislation. We gained a lot of experience, but also faced a lot of problems. However, the festival held in Warsaw,in Bema Fort, was a very good event and we openeda way to Europe.

After all, as you know, using our well-trodden paths, the Poles held in Bema Fort their own, quite successful event that became possible due to our actions on the spot as pioneers, so our championship really supports the national teams.

The fourth festival and championship that we wanted to hold in France, was even more difficult to organize. Though it’s interesting for some of the participants (but not for all) to have the event on new location every year, it is also very difficult and expensive. In addition, the specificity of work in France differed from ours and we had to spend a lot of time, nerves and energy to organize the championship there.

By the way, why did you choose France as the venue for BN-2013? To stir up a bit Western Europe?

Frankly speaking, France was chosen randomly. We were offered a job at the castle of Montbazon as supervisors of a tournament and we received an official invitation to hold "Battle of the Nations" there, in Montbazon near Tours. We came there, saw the place and understood the people were nice, we could make business with them, but it wasn’t enough space for a big event there.

Well, we were in France, so started to look for a place to hold "Battle of the Nations" there. After all, France was the cradle of knighthood and the heart of Europe. We also had certain organizational ambitions, we knew that by the time "Battle of the Nations" would be hold not by a faceless group of organizers with me in the lead, but the association called Historical Medieval Battle International Association (HMBIA), so we wanted to see our new organization working in a large and strategically interesting country. That is why France was chosen as the country where we held the festival and championship "Battle of the Nations"-2013.

Then we looked for a castle, wrote letters, held talks, visited ministries, City Hall, gotrefusals,tried to persuade people, searched for solutions, dealt withfiles and spent a lot of strenths, time and money. It was very difficult to organize the championship in France, we failed to do a lot because of bureaucratic delays, we had a very busy schedule and no right to give up. It was very difficult, but, thank God, the world festival and chempionship "Battle of the Nations" was organized and held on the venue we promised.We are grateful to everyone who helped us with this and to all the participants for their support, we always do it for you, first of all, for the people who are just like us, for those who love steel battles on the buhurt lists. For those who appreciate glitter of a new armor more than glitter of a new car. For those who believe and love the real competition for real men.

It was more difficult and more expensive for most of the participants to get to Aigues-Mortes than to Khotyn or Warsaw. Was it somehow taken into account during the preparation process?

We cannot help everyone, it’s impossible, there are 22 countries which is a lot. Some captains of the national teams provided compensation of travel cost and I stress it was possible only at the expense of internal resources of the national teams. We hope that in the future when HMBIA will have big sponsors, our association will be able to provide significant support for the national teams, we work on the issue every day. But now, the national teams relyon their own money 100%.

But despite the great mileage, it was worth it. It was a travel to Franceon a big occasion, I think everyone who took it got a lot of pleasure. And concerning the fact that not everybody could afford it, well, a trip to Khotynwas not for everyone as well. In addition, there will always be those who believe that if a festival is not close to their home, it’s no point in attending it.

Let's face the truth, many things have changed, people quickly forget how it was before. We used to dream about the events dedicated to the things we loved. Previously, we dreamed to have some rules, ratings, to inscribe our victories in history. Previously, no one recorded anything and there were no interviews. Who remembers the heroes of Vyborg of 2000s? Epic battles took place there. There was no system we have now, and only participants remember those events.

And now? Now any new national team is a tinyunit, which can do nothingand the armor of itsmembersis horrible, so they got much PR! A PR is fuel for their ambitions, for forwardmovement. We had no such fuel when we began. We just fought, spent a lot of money on armor, trips, got injuries, reproachesof relatives, our friends said we were crazy and called us Tolkienists...or said "well, it is something like a theater...” It always annoyed me, we were not Tolkienists. Our guys invested thousands of dollars in equipment and armor, in terms of staginess and bitterness of battles we were superior to many sports. We became older, and when we were aboutthirty, the question arose - what to do next? Either to keep our passion in secret, or leave it, or to develop our movementfor the descendants, to make it cool. And to tell those who thought we were crazy – "Here are photos, videos, so look! Actually, you are Tolkienists and role-players! And we are the part of the great, developing world cultural and sports movement of HMB”.
Therefore, returning to the question you asked, those who wanted to go found the strength and opportunities.

Concerning the staginess. Aigues-Mortes is a famous tourist center, but as far as we noticed watching the broadcast, there were not many spectators in the stalls. Did the French fail the tourist issue?

Not the French, but we did. I will explain the algorithm. The thingis that the national teams have nothing to dowith the organization. Nothing at all. At best, they give advice, at worst – bother us. We are the organizing group, we prepare an event in the chosen point. We deal with local authorities, mayor's office, introduce ourselves, establishing contacts with them, organize everything, find contractors on the spot, work with them. In France,I can tell now about it, we faced a very serious bureaucracy. For you to understand – such events shall be agreed there three years in advance, and the reception of applications ends six months before an event. As you remember, we chose the place early February, and we were promised that everything would be fine. And then it turned out that nothing would be fine, and we spent the whole March not on advertising, but strugging to geta permission to hold the event. It was a very serious task, but after all we, thank God, got the permission. It was April then, we had no time for good advertising campaign. In addition, we were given not exactly the place we originally requested, some work was conducted there. We couldn’t focus on tourists, we tried, but unfortunately, did not manage to attract a lot of them. They were not numerous. But we organized a very good event for the participants. Unfortunately, we were not able to return our investments at the expense of tourists, but now we are doing something that will subsequently bring our sport to a more serious level. As for the level, we need a serious part of the audience of all team sports. I truly believe in it, as a marketer. I know that with the right system approach and only JOINT ACTIONS we can be interesting to millions of people around the world. This is what we are working on.

We share your confidence. Let's turn back to "Battle of the Nations." How did the categories "one vs one", the so-called triathlon, "five vs five", "twenty-one vs twenty-one" appear and why were they chosen?

These categories were represented, in fact, at all events until 2009. Progenitors of the category "21 vs 21" were all types of buhurt, namely "5 vs 5", "7 vs 7" and "100 vs 100", "300 vs 300". A couple of times we fought at "Grunwald" in this way, it seems, in 2007-2009. As for the issue of “21 vs 21”, it’s because such number of men on each side still allows referees to monitor compliance with the rules.
"5 vs 5" appeared around the same time, it was born, of course, in Russia. It was a sporting category that allowed the men to stay in shape in the off season when there are no major festivals and the weather does not allow to hold large open-air buhurts.

"5 vs 5" is not one vs one, it's a mini-buhurt, the techniques are from buhurt, and practically any more or less big town can gather 10 fighters. And if there are 10 men in the town, it will be easier for HMB to develop there. This thing was quickly liked by everyone and championships "five vs five” started to take place, one of the biggest became the Dynamo Cup, held in Moscow. In addition, 5 men is a convenient number for further development, it is a club that is possible, though not easy, to gather and equip, it's easier than 21. We took the category as the one good for promotion of the future of our sport.

Well, the "1 vs 1" is a tournament category, calling for the triumph of fencing, where victory is brought by points earned by weapons. As for "triathlon", it was practiced in Poland before "Battle of the Nations" and was taken from the Polish tournaments. The only thing we changed was the order of weapons change, namely the longsword, sword-buckler, sword-shield; the original sequence was different. We did it for the convenience of fighters, as it’s easier for them to remove parts of equipment as a fight proceeds, rather than put them on. All tournament fighters supported the category and we got an interesting, diverse triathlon.

We did not argue a lot concerning the categories, we had understanding of how and what to do. As you can see, these categories do not change. There are a lot of new ideas, but it’s a question how to implement them all. But I hope we’ll have some progress in this direction.

"Battle of the Nations" has a strong sporting bias, which, in our opinion, is very good. But there is some criticism, including that from the audience, concerning historicity and authenticity. What will be done in this regard?

The notion of authenticity is important to us and we will never neglect it. The authenticity of armor and things is fundamental. I know that most of the audience, as a rule, know nothing about the armor, so, the opinion is possible in terms of marketing, namely “why do you need authenticity?”, as the audience does not understand the point. But a spectator, first of all, is a reasonable man, so even knowing nothing about authenticity, they can distinguish good from bad and beautiful from ugly. And judging by the experience of reenactment events, ugly armor is unauthentic in 90% of cases and vice versa.

That means, the fighter's equipment must meet the stated period and to be historically accurate. As for other things, first, we do not know for certain how things were going on at knight tournaments, and secondly, most of what took place there is now punishable by law, so we may stop here. We can further develop: a) safety rules, b) staginess and marketing objectives and c) authenticity. And for the fact that the people involved in it love it, and are interested in participation. And we organize the event not only for the audience, but also for the fighters, for those who are same as we are. And it’s very difficult to find the formula when the event is convenient for all, i.e. interesting for the participants, bright and spectacular for the spectators and authentic. We are trying to find it, but do not expect from us thorough reenactmens of tournaments held in theXVth century, there are other events focused on that. We want to preserve authenticity within a single fighter, to use him as an example in telling the history of a costume, armor, weapons, tactics of warfare. And if the men are mixed together, like West European knights, ancient Russians, Mongols, warriors from the XIIIth and XVth centuries, it is clear that this is a very tough historical eclecticism, but it’s a reality we have now. Perhaps, it’s not a disadvantage, but a positive moment, because people see the diversity of medieval culture and diversity always generates interest. But authenticity should be present within one fighter, the concept has not changed since the first championship to this day.

The lists are a zone of authenticity, everything that is takes place there, the ceremony of opening, battles, award ceremony, closing should be authentic, as well as everyone who's there, i.e. teams’ representatives, referees, videographers. Concerning other things, like music, background of fighting and so on can change depending on the circumstances, financial resources, etc.

Of course, our movement, as any other, has a certain amount of slovenliness. During last "Battle of the Nations", due to the reasons already known to you, we did not always have time to deal with it, some came to the lists without historical costumes and the like, we just did not have enough strengths, guards and time to control such things. We had not worked enough on the issue, thinking everything would be clear and hoping for the awareness of participants, but it turned out that everyone understood it differently and therefore there were serious violations of authenticity, which had no right to appear. I myself committed, albeit as a joke, a very serious disciplinary violation of rules, and it’s well that my actions did not affect the fight, but it was absolutely unacceptable and it will not happen again. I'll try to compensate these shortcomings with great and necessary improvements in the development of HMB movement in general, and "Battle of the Nations" in particular. I realized the imperfection of the guard system, the system of admission to the lists and fight control firsthand, there’s a lot to be improved.

Maybe, it makes sense to write it in the rules?

We have a huge amount of bureaucratic documents, the problem is that many simply do not read them, and even if they read, then understand not in the way it should be, but as they want it to be. We can write anything we want, but how to make people follow the written stuff? There must be a guard system, stopping such things, a person having non-authentic appearance or the one which does not meet the rules should not be able to enter the lists, no matter who they may be. Unfortunately, in France we lacked such resources. Everyone understood that in a camp or on the lists you have to be in a costume or armor, but the lack of control relaxes people and they quickly forget the obvious things. These are our failures, and we will definitely work on them.

Clear. The next question concern’s the women's category. Whose idea it was and how can you comment on it?

This idea was in the air since the first festival. The women's category is necessary, but its form is under discussion, and there is no clear decision now. Now we are consulting on the subject with the International Olympic Committee as the sport has certain traditions and rules about such sort of things. It is a serious issue, and women are everything to us, we love them, respect and appreciate them. There are a number of different points of view on this matter, we are ready to listen to the opinions of the Olympic Committee, without whose expertise it is difficult to step forward and to the opinions of our sponsors, without whom we can do nothing. The are different rumors and it's good, since rumors mean we are popular. So far, I can tell you one thing - we really want to give women an opportunity to implement their fighting ambitions. It is difficult to say right now in what form. Perhaps, it will be a separate women's championship, possibly a separate category. As you know, the big sports has no combined championships, there are male and female separate events.

By the way, an off-topic. We’re are now negotiating with the IOC and have come to a conclusion that at the moment we’re to a greater extent Olympians than the ones shown on TV. The Olympic movement, according to its own concept, is an amateur sport. An Olympian may be a teacher, salesperson or manager who runs, and not the person who only runs and gets millions of dollars for being able to do nothing in life. The IOC stepped aside from the concept once, and it suffers now because of that, and we follow that concept, our guys are ordinary people, having such a hobby, a passion as HMB.

We do not seek to become an Olympic sport, at least now. We’re dealing with the International Olympic Committee in order to properly and competently build our own development, in the framework of international rules (i.e. the rules of conduct, ethics, organization, etc.). It is very important for us and so the experience of the IOC is priceless. The women’s category will exist in the framework of its recommendations and our capabilities.

What other organizations, in addition to the IOC, did you cooperate and are now cooperating with?

Well, I would not call it a cooperation, let's say, we have a dialogue.The tasks of such organizations as UNESCO are very similar to the mission of our association. UNESCO deals with the preservation of cultural heritage, and the era of the Middle Ages is a huge layer of European history and history of many other countries around the world. We believe and some of the most respected members of UNESCO agree with us, that such events as we hold contribute to meaningful preservation of the Middle Ages’ cultural heritage. We deal with UNESCO within this framework, the framework of the preservation of material culture of the Middle Ages.

There are other organizations with cultural and sports bias our committee is working with. We’re only developing, our legal age is very small, although de facto we exist since 2009. We deal with everyone to whom we are interesting, or who is interesting to us, but it’s early to talk about global cooperative projects. We hope to have such projects, because we represent a great subculture, which is cooler than many others.

People forgot the state we were in before, in 2007-2008. Who could think then we would be interesting to major media? Neither me, while forming a club in 1998, nor fighters competing in the 1990s-2000s could dream about it. The limit of our dreams were $ 500 allocated by a local Department of Culture for a trip to an event. When we got the money, we were very happy, thought we got a huge support! We could use not our own money, but those got due to sponsorship! When we were provided a free gym for training we thought we were lucky! No one hoped someone will turn us into stars. And now it’s the main purpose of "Battle of the Nations" and all our activities to make a star from a fighter, either big or small. We believe that the guys who enter the lists, shed their sweat and sometimes blood, who invest a lot of time and effort into training and a lot of money in equipment, should enjoy the attention of the audience and the press, have a deserved fame and glory.

Sometimes people ask why we need it, what we promote, what we want. They say it's violence, which is bad. I answer. The greatest value in the world is peace. I mean peaceful existence, the absence of war. To appreciate and protect the peace people should play the war. When you're on the lists, when there’s a battle and a lot of really angry guys around you, and the fighting is conducted on steel weapons, you feel some fear. Probably, experienced fighters call it not a fear, but still, there is some alarm. And you understand, thank God, it's just a sport, game, controlled and limited by rules. In case of a real battle, it would be very bad, very scary, very painful and often irrevocable. When you go through such things, through this kind of experiment, you analyze the situation and understand it’s cool, but you cannot wish more. You want to see your comrades getting up after the battle and entering the lists again. The deeper the modern man plunges into high-tech technologies, the Internet, the more they will need this kind of things. There’s a generation of people who think that they always can press the “save” button, reboot and everything’s will be OK. And buhurts allow to explain them – “dude, you cannot always have the “save” button.” If someone breaks your leg, it will be real, you will feel pain and have your leg put in a plaster cast. And in a real war you can be hit with a bullet and that will be the end. So, it is better not to have wars.

When do conflict start? When someone thinks he is very cool, or can quickly kill the opponents. If you think you're cool, first come here and fight. And here’s one of our missions, to allow men test themselves, let off steam and appreciate peace. Our other mission is sporting, cultural. The era of the Middle Ages, as we believe, is poorly studied. It is more culturally holistic than the period of the Renaissance, and it gave the world a lot more than many people think. It was unfairly criticized in our and previous times, that’s why people have some bad associations connected with it – the Medieval Ages are considered dark and ignorant, though the period was much more educated than is generally assumed. Without medieval culture we would not know neither ancient authors, nor the many other things that came to us through the medieval institutions of knowledge.
We are interested in it, so we develop and promote it.

The last question will concern the future, "Battle of the Nations-2014" and more distant plans and prospects.

Now we are building the interaction between us and the world movement. To develop it, we need good communication, first of all. We often face the fact that people misunderstand the rules, principles and the essence of our work. The main point here is that there is an international association, HMB International Association. We hope that in the future, "HMB" will become as familiar a word as "football", which we do not take as a "foot-ball." HMBIA is working on that. "Battle of the Nations" is a private brand, currently run by HMBIA. It is a brand that works primarily with the national teams. A national team is a certain structure, headed by a captain. The captain is proposed by his country on certain democratic principles, and we ratify relations with him. Thus, the country can not impose its will on us, something like “we have a captain, take us to "Battle of the Nations." The person should be adequate, should be able to find a common language with us and take responsibility for his words and actions. The national team is a democratic structure to a certain extent, but its work should be coordinated with us.

Also, we are developing other brands, which we hope to present to society in the near future. Our movement has grown, there are other interesting areas related to the historical battles that can be developed as separate brands.
Regarding the championship of "Battle of the Nations", which is a red line in our conversation, there is a tender at the moment for the places that can host the event in 2014. It involves not many countries, but we have a few options. The first one is Croatia, the city of Trogir. The second one is Luxembourg, where there are 4 possible places, now we are waiting for more information from there. The third and fourth variants are Khotyn and Aigues-Mortes. The fifth one is also in France, namely Carcassonne. The sixth variant is Nuremberg, the seventh one is Moscow. We are considering these variants, the documents are submitted, there is a coordination process with local authorities. Depending on the conditions we would be offered, preferences of sponsors, local support, which is very important as we do not want to deal with the local bureaucracy every time, so considering all these factors we’ll soon choose the place. I do not know the certain date, so I tell you and our dear readers that we will inform all of you on the venue for "Battle of the Nations" as soon as it becomes known for certain. We will try not to drag out the business, as we understand it is important for everyone. We ourselves would like to know the date as soon as possible, but so far the cities do not line up to us with their propositions, but after France, as you can see, the proposals arrive, so we can choose. We hope that in the future there will be many of them.

We hope that in the future, among the candidates for hosting "Battle of the Nations" will appear Kaliningrad-Konigsberg, a very historically interesting place

Yes, the place is really very interesting.
What else can I add? There will be an accreditation of the national teams, i.e. a certain certification of the quality of their formation, equipment and training. The quality of the teams needs improvement, because their numbers is growing, there are applications from new countries, for example, the Republic of South Africa. We hope next year's "Battle of the Nations" will gather representatives of five continents. We also hope the Arab world will join us, it is very interesting in terms of the Middle Ages reenactment, and as a huge cultural community of people. And most importantly, now we all have to work. We have to deal with the organizational moments, the men have to train, the masters have to make good armor, and we have to work together to make a new event. The next "Battle of the Nations" is the anniversary event, the fifth in a row, and we want to hold it on a new level, to become a new leap ahead in our movement and be broadcasted to an audience of millions.

Thank you and wish you success!


Anton Trubnikow: „Wir haben das ausgedacht, und das ist geil!

Im Mai fand in einer französischen Stadt Aigues-Mortes „Schlacht der Nationen-2013“ statt. Sie hat historische mittelalterliche Kämpfe in einer Reihe mit den populärsten in der Welt Zweikämpfe endgültig bestärkt. Ihre Teilnehmer sind in ihre Länder zurück gefahren, aber sie zählen jetzt die Tage bis „Schlacht der Nationen – 2014“ kommt und tragen in ihren Herzen die Hoffnung auf neue Treffen und Kämpfe. Sie beginnen aber auch zu verstehen, dass sie am Anfang eines komplizierten, aber ohne Zweifel ruhmreichen Weges stehen.
Über die Vergangenheit, Gegenwart und Zukunft der mittelalterlichen Wettkämpfe im Vollkontakt im Ganzen und über das Projekt „Schlacht der Nationen“ insbesondere geht es in unserem Gespräch mit dem Präsidenten der internationalen Assoziation der historisch-mittelalterlichen Kämpfe Anton Trubnikow.

Anton, beginnen wir mit der Geschichte des Projekts „Schlacht der Nationen“, wie hat alles begonnen und in welchen Kopf ist die Idee gekommen solch eine Sportveranstaltung mit Wettformat durchzuführen?

Die Geschichte ist relativ einfach. Im Sommer 2009, als wir unsere Freunde aus Russland zuerst in der Schlacht bei Grünwald (Tannenberg) und dann im Festival in Isborsk getroffen haben, ist die Idee der Veranstaltung in Hotin entstanden.
Ich muss mich schämen, aber von diesem Ort habe ich niemals gehört, obwohl ich selbst aus der Ukraine komme. Vielleicht, weil ich im Osten der Ukraine lebte und Hotin liegt im Westen. Obwohl ich diese Stadt in einer ganzen Reihe der sagenhaften Filme der sowjetischen Filmkunst gesehen hatte - mochten unsere Regisseure diese Festung für ihre majestätis
сhe Aussicht und die Möglichkeit von großzügigen Aufnahmen.
Ich bin im September 2009 hingefahren und habe mir festgestellt, dass der Ort sehr schön ist. Ich habe die Leitung der Festung Hotin kennen gelernt und ihre vorläufige Bewilligung zur Durchführung von der Veranstaltung bekommen.
Auf welcher Art die Veranstaltung – war‘s vorerst nicht klar, aber schon dann hat sich die Idee gebildet, dort etwas wirklich neu und einzigartig zu machen.
Schon dann wollte man was erstes in der Welt zu Ereignis machen, dessen Kern unsere Buhurts werden sollten, nicht als Schau, sondern als eine richtige sportliche Schlacht in einer authentischen Ambiente. Wir wollten es zeigen, dass unsere Leidenschaft für Vollkontakt- Kampf in den Rüstungen keine Dummheit, kein Kinderspiel, und sogar auch kein Hobby für uns ist, sondern, wirklich ein Teil unseres Lebens und ein sehr prächtiges Schau, und sehr sehenswert für die Zuschauer. Die Konzeption und der Name des Festivals-Meisterschaft «Schlacht der Nationen» ist etwas später geboren worden und es ist auf folgende Weise geschehen: wenn Sie die Karte anschauen, so werden Sie sehen, dass Chotin nicht weit von den Grenzen einiger europäischer Länder — Moldawien, Rumänien, Ungarn, der Slowakei und Polen liegt. Und nicht weit von unseren brüderlichen Staaten Weißrussland und Russland, im Bezug auf die Größe unserer Heimat. Und als wir die Karte des Ortes der zukünftigen Veranstaltung studierten und seine Konzeption durchdachten, so ist die Idee sofort aufgeleuchtet: «Jungs, lasst uns hier etwas wie" ein Treffen der Nationen "oder" Turnier der Nationen » veranstalten, wir werden verschiedene Länder einladen und wir werden die Mega-Schlachten» durchführen. So wurde der Name «Schlacht der Nationen», der das Wesen der Veranstaltung sehr klar darstellte, geboren.
Gleich nach dem Namen und dem Wunsch, gerade gerüstete Vollkontakt- Kämpfe als Kern der Veranstaltung zu machen (der Begriff HMB hatten wir noch nicht ausgedacht) hat sich mehr deutlich und klar auch die einzigartige Besonderheit der Veranstaltung gebildet. Bis zur „Schlacht der Nationen“ wurden alle Veranstaltungen in einem bestimmten hauptsächlich kulturellen Hintergrund durchgeführt, und unsere geliebten Buhurts, für die, wir eigentlich dorthin fuhren, blieben fast immer irgendwo auf dem zweiten Plan. Die Aufmerksamkeit auf unsere komplizierten, interessanten Bühnenkämpfe wurde nicht konzentriert, das Geschehene wurde dem Publikum nicht erklärt, der Kampf wurde entweder als Musterschlacht, oder sogar als etwas sinnloses dargestellt. Wer, warum und wen schlägt, oder wer im Endeffekt gesiegt hat, und ob er siegt, oder war es nur als ein Drehbuch - das alles war dem Zuschauer unverständlich.
Wenn auch Buhurte am Programm teilgenommen haben, wurde das den Zuschauern als Bühnenschlacht vorgestellt, unter der Bemerkung, es sei kein echter Kampf und die Ritter kämpfen nicht tatsächlich. Es entstand eine bestimmte Dissonanz, zwischen dem, was wir mögen und was wirklich passiert. Und dann haben wir beschlossen, ein sehr schönes Festival mit Qualität zu machen, dessen Kern gerade Buhurts und die Kämpfe "einer gegen einen" in dem Voll-Kontakt werden. Wir wollten dem Zuschauer das vorführen, was uns selbst fasziniert, und sehen wie ist die reaktion der Zuschauer.
Die Idee hat allen gut gefallen, aber es entstand eine Reihe der Probleme. Das erste bestand darin, dass unsere erst werdende Bewegung keinen Namen hatte. Buhurt (vom alt-französischen bouhourt — «schlagen», Anmerkung der Redaktion) ist ein gutes Wort, aber das ist ein Lehnwort und es kann im vollen Maß nicht wiedergeben, was auf dem Kampfplatz passiert.
Wichtig ist, das der Begriff « Buhurt» — ein authentisches, historisches Wort, dem modernen Menschen, dem Zuschauer gar nichts sagt, und die Hauptmission unserer Arbeit, ist und bleibt, ihm unsere Begeisterung zu zeigen.
Das Wort „historische Fechtkunst“, das sogar im Sprachgebrauch war, ist für einen uneingeweihten Menschen noch weniger klar. Zudem hatten wir mit diesem Wort unsere eigene Erfahrung. Als wir im Jahr 2000 in unserer Stadt nach neuen Teilnehmern für „historische Fechtkunst“ suchten, hatten wir am Anfang viele Interessenten, die aber eine Fechtkunst oder etwas Ähnliches erwarteten. Es kamen sehr viel Menschen, sie erwarteten, etwas ähnlich wie Fechten zu sehen, sahen aber etwas, was ihnen als sinnlose mittelalterliche Gewalt schien, in der vom Fechten nur kopierte Handlungen mit blanken Waffen sind - nur Schläge, ohne Stiche. Im Allgemeinen, unterschieden sich die Erwartungen der Menschen, die das Wort «Fechten» hörten, von dem wirklichen Bild unserer Kämpfe viel zu stark. Und man weiß: mit den Stereotypen des Denkens zu kämpfen hat kein Zweck. Das heißt, dieser Begriff vom Gesichtspunkt des Marketings gab uns das nötige Bild nicht.
Uns war erforderlich es so zu nennen, dass der Mensch das hören wird, was irgendwie seinen Erwartungen entspricht, das er das sehen wird, was seine Erwartungen rechtfertigt. Deswegen haben wir auch solche Formulierung —
«der historische mittelalterliche Kampf», und seine Umgangsableitungen «der mittelalterliche Kampf» oder «der gerüstete Vollkontakt- Kampf» eben erdacht. Diese Formulierungen sind nicht sehr lakonisch, aber führen ins Wesen und darin ist ihr Vorteil!
Aber damals war die neue Formulierung «der historische mittelalterliche Kampf» immer noch Hintergrund für den Namen von Festivals-Meisterschaft, und die Hauptvermarktungsmission übernahm gerade den Titel
«Schlacht der Nationen». In der assoziativen Reihe des Menschen ist das Wort "die Schlacht", «battle» mit etwas episch, historisch verbunden. Obwohl die Wörter-Synonyme «fight», «combat» selbst das gleiche bedeuten, aber kam gerade «battle» zu unseren mittelalterlichen Kämpfen, zu den Massenkämpfen, zu etwas mit der Geschichte verbunden ist, am meisten heran. Und das Wort «der Nationen» sagt den Zuschauern über den Patriotismus und den Wettkampf zwischen den Ländern, wie es auch in anderen Sportarten geschieht. Eigentlich, so ist auch der Titel «Schlacht der Nationen» geboren worden.
Gleichzeitig war mit der philologischen Geburt des Titels, nach meiner Meinung, das Logo, genial entwickelt. Das hat Jewgenij Klimentjew, ein talentvoller Designer aus eines der Charkower Studios gemacht. Ich meine, dass es ihm einfach eingefallen ist. Er hat die, von mir ihm gestellte Aufgabe deutlich begriffen — wir bräuchten ein schönes, modernes, glänzendes Logo, das in eine logische Reihe mit den Logos UEFA, F1, NBA, NHL passt, aber auch gleichzeitig das Thema offenbart und zeigt, dass das Thema mit dem Mittelalter verbunden ist. Eben hat sich ein solches Logo in der Art des Helm-Schwert-Schild ergeben, in dem jeder Mensch sieht, das was er sehen will — jemand sieht den Schild, jemand sieht das Schwert, jemand — den Helm.
Als wir den Titel hatten, das Logo, haben wir begonnen die Pressenotizen zu schreiben. Die ersten Publikationen in den Massenmedien sind am 19. Dezember 2009 erschienen, an diesem Tag fand in Charkow das Treffen der Kapitäne und der Vertreter gerade erst der gebildeten Nationalmannschaften aus der Ukraine, Weißrussland, Polen, Russland statt, es war auch der Vertreter Litauens anwesend. Wir haben eine kleine Pressekonferenz durchgeführt, präsentierten das Konzept des zukünftigen Festivals-Meisterschaft, präsentierten die gerade gegründeten Nationalmannschaften, haben die Regelungen und Hauptbestimmungen über «die Schlacht der Nationen» festgelegt, die übrigens bis jetzt gelten. Und der Prozess, wie man sagt, hat begonnen. Das Weitere ist ihnen bekannt. Und so ging es. Was weiter passierte, das wissen Sie schon.

Welche Schwierigkeiten hatten Sie im Laufe der Projektentwicklung?

Es gab zu jeder Zeit verschiedene Schwierigkeiten. Wir haben das erste Festival in Hotin durchgeführt – als erste in der Welt haben wir so was gemacht. Das Festival in Hotin war phantastisch und wir haben viele positive Rückmeldungen bekommen.
4 Tage Non-stop Kämpfe, viel Sport, viele Emotionen und wenig Zeit für alles andere.
Die Kämpfer waren uns dafür sehr dankbar, obwohl sie so richtig müde waren, aber alle waren voll von Adrenalin, Extrim und „Ober-Gewalt“.
Dazu reizte jeden die Möglichkeit die Ehre seines Landes zu verteidigen, die Energetik der Menschen die auf der Zuschauertribüne sitzen, die das Geschehene verstehen, und auf sportliche Weise mitfiebern, die nicht nur die Schönheit des Geschehenen interessiert, - natürlich, reizte das alle.
Später gab es eine lange, komplizierte, aber auch eine wichtige Bildung des Filmes über «die Schlacht der Nationen», der Film wurde im Herbst 2010 ausgegeben und hat Zehntausende Zuschauer weltweit gesammelt. Gerade durch diesen Film und unsere Werbefilme konnten die Menschen über unsere neue weltweite Bewegung erfahren und sind in die Lage gekommen, sich ihm anzuschließen. Der erste Film über «die Schlacht der Nationen» hat zu uns in der Entwicklung und dem Bericht unseres einzigartigen Konzeptes der ganzen Welt sehr stark beigetragen.
In der zweiten «Schlacht der Nationen», die ebenso in Chotin durchgeführt wurde, bestand das Hauptplus darin, dass sich die Italiener an uns angeschlossen haben, die Deutschen und die Kanadier, die schon alle verstanden haben, was auf sie wartet und wie das alles etwa aussehen wird. Es gab auch ein Minus — viele Kämpfer haben uns für das kritisiert, wofür sie uns im ersten Jahr lobten: "geben Sie weniger von der Kämpfe, geben Sie drei Tage, und nicht vier, geben Sie mehr Kampfpausen und s. w.». Nicht alle von den neuen Auswahlmannschaften waren zu solchem Niveau der Kämpfe bereit, jemanden hat es erschrocken, und jemand wurde umgekehrt so stark motiviert, um sich für das nächste Jahr qualitativ vorzubereiten.
Zusätzlich ist schon im ersten Jahr das Verständnis der Wichtigkeit und Lebenswichtigkeit und die Notwendigkeit der Rolle des Richteramtes entstanden, wir haben sofort versucht, an diese Frage professionell heranzukommen. Sehr schnell haben wir verstanden, das die Richter eine abgesonderte Kaste werden sollen und zum ersten Mal haben den gerichtlichen Korps in eine abgesonderte Gruppe im Voraus im März 2011 gesammelt, und jetzt ist diese Kaste bis zum Komitee schon gewachsen und hat die Vertreter in mehr als 10 Ländern.
Bei der Organisation des dritten Festivals, in Warschau, im Fort Bema, ist bei uns ein ganzer Haufen von Problemen entstanden, die damit verbunden waren, dass die Stelle der Durchführung, Polen war.
Eigentlich sind wir eine einzige Gruppe der Organisatoren, die nicht nur einen angebrüteten Platz hat, wo jede Ecke vertraut ist. Die Arbeit in einem fremden Land, mit einer anderen Kultur, Sprache und Gesetzgebung ist sehr kompliziert. Wir haben eine große Erfahrung erworben, aber dadurch haben wir uns auch viele Beulen geschlagen. Wie Sie wissen, ist es den polnischen Kollegen gelungen später nach unserem Beispiel eine erfolgreiche Veranstaltung im Fort Bema durchzuführen. So unterstützt unsere Meisterschaft die Nationalmannschaften in der Tat.
Das vierte Festival-Meisterschaft, das wir in Frankreich durchführen wollten, war noch komplizierter zu organisieren.
In Frankreich war es noch schwieriger. Obwohl das für manche Teilnehmer interessant ist, bleibt das trotzdem eine schwierige und kostspielige Aufgabe jedes Jahr die Veranstaltung in einem neuen Ort durchzuführen. Jetzt haben wir bestimmte Schwierigkeiten mit der Konzeption des Projektes. Die Menschen werden schnell von den gewöhnlichen Dingen müde – und für viele wurde „die Schlacht der Nationen“ schon gewöhnlich.
Deswegen brauchen wir etwas Besonderes, die wir natürlich vorbereiten werden. Wir sind jeden Tag aktiv, um dem Festival neue Ideen zu geben und den Menschen neue Horizonte zu öffnen. Die Schwierigkeiten gibt es immer, aber das ist ein bestimmter Vorteil für die Entwicklung.

Übrigens, warum wurde Frankreich zum Festivalort von SN - 2013 gewählt? Um Westeuropa etwas in Bewegung zu bringen?

Offen gesagt wurde Frankreich zufällig gewählt. Wir haben ein Angebot bekommen im Schloss Montbazon zu arbeiten. Wir sind hingekommen, haben gute Menschen kennen gelernt, aber es gibt da nicht genügend Platz für eine große Veranstaltung. Aber da wir schon in Frankreich waren, dachten wir an Frankreich als die Wiege des Rittertums und das Herz Europas. Deswegen begann hier unsere Suche nach dem Festivalplatz. Außerdem kamen auch organisatorische Ambitionen dazu. Wir wussten, dass zu diesem Moment „die Schlacht der Nationen“ nicht von der gesichtslosen Gruppe der Organisatoren durchgeführt wird, sondern von der Assoziation Historical Medieval Battle International Association, HMBIA. Noch waren darin unsere bestimmten organisatorischen Ambitionen, wir wussten, dass zu jenem Moment «die Schlacht der Nationen» nicht von einer gesichtslose Gruppe der Organisatoren mit mir an der Spitze durchführen wird, sondern von der Assoziation Historical Medieval Battle International Association, HMBIA, und uns war wünschenswert, das unsere neue Organisation in irgendeinem großem und strategisch interessantem Land arbeitete.
Deshalb war Frankreich, als solches Land eben gewählt, wo man das Festival-Meisterschaft «Schlacht der Nationen»-2013 durchführen muss.
Später kamen; die lange Suche des Schlosses, die Verhandlungen, im Ministerium, in der Stadtverwaltung, die Briefe und die Dossiers, die Absagen, das Zureden, die Suche der Wege der Lösungen, wieder Dossier und Nerven, und Zeit und des Geldmittels. Uns wurde die Organisation der Meisterschaft in Frankreich außerordentlich kompliziert gemacht, wegen der bürokratischen Verzögerungen sind wir an vieles einfach nicht zugekommen, vieles konnten wir nicht, wir arbeiteten im sehr gespannten Zeitplan und ohne Recht auf die Abweichung. Es war sehr kompliziert, aber Gott sei Dank, war das Festival-Weltmeisterschaft «Schlacht der Nationen» an der gewünschte Stelle organisiert und durchgeführt! Danke allen, wer uns daran half, und Danke allen Teilnehmern für die Unterstützung; wir machen es für Sie, für solche wie Sie, für solche wie wir selbst, vor allem für die, die in die Stahlschlachten in Buhurts Kämpfe verliebt sind, für die, die den Glanz der neu Rüstung mehr als den Glanz eines neues Autos schätzen, Für die, die Turniers lieben und schätzen, für echte Menschen.

Der Weg nach Aigues-Mortes war für die meisten Teilnehmer viel schwieriger und teurer als der nach Hotin oder Warschau. Wurde diese Tatsache bei der Vorbereitung berücksichtigt?

Wir können nicht allen helfen, das ist unrealistisch, 22 Länder sind eine große Zahl. In einigen Nationalmannschaften haben Kapitäne die Fahrtkosten übernommen. Die Finanzierung erfolgte aus den inneren Reserven der Mannschaften. Wir hoffen, dass es in der Zukunft, bei HMBIA Große Sponsoren gibt, die unsere Assoziation und die Nationalmannschaften deutlich unterstützen, wir arbeiten daran täglich. Bis jetzt aber existieren die Nationalmannschaften auf 100 % auf ihre persönlichen Mittel.
Aber, ungeachtet auf die großen Kilometerzahl, lohnt sich es. Ja, auch aus solchem Anlass — wie die Reise nach Frankreich, - denke ich, alle wer mitgemacht hat, haben davon das riesige Vergnügen erlebt.
Die Reise nach Frankreich zu solch einer Angelegenheit hat allen Teilnehmern sehr gefallen. Sonst die, die es sich leider nicht leisten konnten — ja, nach Chotin konnten auch nicht alle kommen. Natürlich konnten nicht alle daran teilnehmen, aber das war auch in Hotin und es gibt immer Menschen, die glauben, es lohne sich nicht irgendwohin fahren, wenn das Festival nicht zu Hause stattfindet.
Ehrlich gesagt, jetzt hat sich vieles geändert, aber die Menschen haben schnell vergessen, wie das früher war. Früher haben wir von den Veranstaltungen geträumt, wo alles passiert, was wir mögen. Früher haben wir von den irgendwelchen Regeln geträumt. Wir wollten sehen, wie unsere Siege in die Geschichte gehen. Früher hat niemand was aufgeschrieben und jemanden interviewt. Wer erinnert sich an die Helden von Wyborg 2000? Da waren epische Schlachten. In jener Zeit gab es nicht das System wie heute und nur die Teilnehmer erinnern sich an diese Ereignisse.
Und was ist jetzt? Heute kann jede kleine Mannschaft, auch ganz junge und mit der einfachen Rüstung, die noch wenig erreicht hat, mit Hilfe von schöner Werbung oder PR schnell vorankommen. Und die Werbung ist ein gutes Treibstoffmittel für die Ambitionen und für den Fortschritt.
Als wir am Anfang waren, hatten wir keinen solchen Treibstoff. Wir kämpften einfach, verbrauchten ein Haufen des Geldes für die Rüstungen, auf die Fahrten, bekamen die Verletzungen, die Vorwürfe der verwandten und unsere nahe Bekannten, die mit seinem Finger an der Schläfe drehten — «a-a-a, Anhänger des Tolkiens...» Oder "es ist also, klar, es ist etwas vom Theater …». Das hat mich immer geärgert. Unsere Jungs hatten für die Rüstung tausende Dollars ausgegeben. Nach Darstellungskraft und Erbitterung des Kampfes übertrafen wir manche Sportarten.
Wir wurden erwachsen und als wir zum 30. Lebensalter kamen, fragten wir uns: was weiter? Entweder muss man sein Hobby verbergen oder damit aufhören oder unsere Bewegung perfekt machen und unseren Nachkommen überlassen. Na guckt mal: das haben wir ausgedacht, das ist ja toll! Und diejenigen, die uns für verrückt halten, können einfach Fotos und Videos sehen.

Übrigens ein Paar Worte über die Darstellungskraft. Aigues-Mortes - ist ein bekanntes touristisches Zentrum, aber so wie wir in der Sendung gesehen haben, waren die Tribünen nicht voll. Haben die Franzosen die touristische Frage aus dem Auge gelassen?

Nein, das waren nicht Franzosen, sondern wir. Ich erkläre jetzt den Algorithmus. Die Sache liegt darin, dass die Nationalmannschaften keine Beziehung zur Organisation haben. Gar keine. In einem besseren Fall geben sie Empfehlungen, in einem schlechteren - stören sie nur. Also wir sind die Organisatoren, wir bereiten die Veranstaltung in einem von uns auf der Karte ausgewählten Ort vor. Wir fahren zu diesem Ort, besuchen die Ortsverwaltung, stellen uns vor, knüpfen Kontakte, finden die Auftragnehmer und arbeiten mit ihnen und organisieren alles. Jetzt können wir schon darüber sprechen: in Frankreich sind wir auf harte Bürokratie gestoßen. Denn ähnliche Veranstaltungen werden da vor drei Jahren vereinbart und die Aufnahme von den Anträgen endet vor einem halben Jahr. Wie Sie sich gut erinnern, haben wir den Ort ungefähr Anfang Februar gewählt und es wurde uns versprochen, dass alles gut läuft. Aber dann stellte sich heraus, dass es nicht gut geht und den ganzen März haben wir um das Erlaubnis gekämpft, statt alle Kräfte auf die Vorbereitung und Werbung zu spenden. Das war alles absolut ernst, aber wir haben Gott sei Dank die Genehmigung bekommen. Aber da war schon April dran und eine ernste Werbungsaktion innerhalb eines Monats durchzuführen war unmöglich. Zudem haben wir nicht den ursprünglich besprochenen Ort bekommen - da gab es irgendwelche Arbeiten. Also unter solchen Bedingungen hatten wir keine Zeit, um auch an die Touristen zu denken. Aber für die Teilnehmer haben wir die Veranstaltung gut vorbereitet. Leider, konnten wir die Einlage mit dem Gewinn von dem Tourismus nicht zurückgewinnen, aber jetzt machen wir das, was nachher unseren Sport bis zum ernsteren Niveau entwickeln wird. Um welches Niveau handelt sich es — uns ist der bedeutende Teil vom Auditorium aller Kommandosportarten nötig. Ich glaube aufrichtig, wie ein Absatzforscher, daran. Ich weiß, dass beim richtigen sachkundigen Systemherangehen, und NUR mit der GEMEINSAMEN Handlungen können wir weltweit für Millionen von Menschen interessant werden. Wir arbeiten eben daran.

Wir teilen Ihre Überzeugung. Gehen wir zurück zur "Schlacht der Nationen". "Einer gegen einen" - ein so genannter Triathlon, "Fünf gegen Fünf", "21 gegen 21"- wie sind dieses Nominierungen entstanden und warum wurden gerade sie gewählt?

Diese Nominierungen gab es de facto bis 2009 an allen Veranstaltungen.
Eigentlich waren alle Typen von Buhurten die Urbegründer von "21x21", sowie "5x5", "7x7", "100x100" oder "200x200". Ein Paar Male haben wir bei "Grünwald" gekämpft, so etwa um 2007-2009. Bei "21x21" können die Richter die Einhaltung von Regeln auf dem Kampfplatz kontrollieren.
"5x5" entstand ungefähr auch um diese Zeit und sie wurde selbstverständlich in Russland geboren.
Es gab so eine sportliche Nomination, die den Kämpfern half die Form in der Zeit zwischen den Saisons zu erhalten, wenn es keine Große Festivals gab und das Wetter nicht zulässt, open-air mit Buhurts groß zu machen.
"5x5" ist nicht einer gegen einen. Das ist einigermaßen ein Mini-Buhurt mit Buhurt-Rüstung. Dabei kann jede große Stadt 10 Kämpfer finden. Wenn es aber schon10 Kämpfer in der Stadt gibt, bedeutet es das sich dort HMB einfacher entwickeln wird.
Das hat vielen sehr gut gefallen und es begannen die Meisterschaften für "5x5" durchgeführt zu werden. Eine der größten war das Dinamo Pokalkapmf in Moskau. Außerdem sind 5 Teilnehmer eine bequeme Zahl für die Entwicklung der Gruppe. Das ist schon ein Klub, den viel einfacher als "21x21"ausgerüstet werden kann und zu einer Veranstaltung zusammen kommen. Wir haben diese Nominierung als einen Anstoß zur Entwicklung unseres zukünftigen Sports genommen.
"1x1" ist eine Tournier-Nominierung, die zum Triumph der Fechtkunst ruft. Hier tragen die Punkte zum Sieg bei, die mit den Waffen verdient werden.
Warum gerade Triathlon? - vor der "Schlacht der Nationen" wurde dieses Model in Polen verwendet und von den polnischen Tournieren entlehnt.
Das Einzige, was wir geändert haben, war der Waffenwechsel: Langschwert, Faustschwert, Schild-Schwert. Am Anfang war die Reihenfolge anders. Wir haben das der Bequemlichkeit halber gemacht - für die Kämpfer war das einfacher während des Kampfs die Teile der Rüstung auszuziehen, als anzuziehen. Alle Tournier-Kämpfer haben diese Idee unterstützt. Und es entstand solch ein interessanter umfangreicher Dreikampf.
Was die Nominierungen angeht, haben wir hier nicht lange diskutiert - wir hatten Verstand, wie das alles sein soll. Zurzeit bleiben diese Nominierungen immer noch unverändert. Wir haben eigentlich viele Ideen, aber wie sie in der Praxis zu realisieren sind, ist eine große Frage. Aber ich hoffe, dass wir doch eine bestimmte Unterstützung kriegen werden.

Die "Schlacht der Nationen" hat einen deutlich sportlichen Charakter, was unserer Meinung sehr gut ist. Aber es gibt schon auch eine bestimmte Kritik, darunter auch seitens der Zuschauer, was die Authentizität und Geschichtswahrheit betrifft. Was haben Sie hier vor?

Der Begriff der Authentizität ist sehr wichtig für uns und wir werden ihn nie vernachlässigen. Die Authentizität der Rüstung und die der Bekleidung ist prinzipiell wichtig. Ich weiß, dass die meisten Zuschauer sich in der Rüstung nicht auskennen und von der Marketingseite her existiert hier die Meinung, dass die unwissenden Zuschauer gar keine Authentizität brauchen.
Aber der Zuschauer ist ein vernünftiger Mensch und auch wenn er sich in der
Authentizität nicht auskennt, kann er doch das Gute vom Schlechten und das Schöne vom Hässlichen unterscheiden. Und der Erfahrung nach sind alle hässlichen Rüstungen in 90% der Fälle nicht authentisch und umgekehrt.
Das heißt, dass die Rüstung der erklärten Zeitperiode entsprechen soll und historisch wahrhaft sein. Was alles andere angeht, erstens wissen wir nicht genau, wie die Tourniere durchgeführt wurden, zweitens, wird der größter Teil von dem, was früher da war, heute gesetzlich untersagt. Deswegen kann man nicht weiter darüber sprechen. Wir müssen jetzt kämpfen: a) für die Sicherheitsbestimmungen, b) für die Darstellungskunst und die Übereinstimmung mit Marktaufgaben, c) dafür, dass die Teilnehmer diese Veranstaltungen das mögen und gern daran teilnehmen.
Denn wir machen das nicht nur für die Zuschauer, sondern auch für die Kämpfer wie wir selbst. Und diese Formel - "Bequemlichkeit für alle": interessant für die Teilnehmer, geil und eindrucksvoll für die Zuschauer und recht authentisch ist schwierig zu erstellen. Wir versuchen diese Formel zu finden, aber wir werden keine Rekonstruktionen von Tournieren des XV Jahrhunderts machen - es gibt viele andere Veranstaltungen, die das verwirklichen.
Wir wollen die Authentizität am Beispiel eines Kämpfers bewahren: die Geschichte einer Tracht, eines Rüstungsteils oder die Taktik der Kampfführung. Und wenn alle Kämpfer zusammen kommen - westeuropäische Ritter, Slawen, Mongolen, XIII und XV Jahrhunderte ist klar, dass es ein harter historischer Eklektizismus ist, aber wir haben heute eine solche Realität. Das kann ein Vorteil sein. Denn die Menschen sehen die Vielfalt von mittelalterlichen Kulturen und die Vielfalt weckt immer das Interesse. Aber die Authentizität soll es geben im Rahmen eines Units und das wird von der ersten Meisterschaft bis heute nicht geändert. Der Kampfplatz ist die Zone der Authentizität. Alles, was da passiert, soll authentisch sein: Eröffnung, Kämpfe, Auszeichnung, Abschluss. Aber auch alle, die da sind: Vertreter der Mannschaften, Richter, Videoreporter. Und Alles andere - musikalische Begleitung, Hintergrund für die Kämpfe usw. kann je nach Umständen oder finanziellen Möglichkeiten usw. geändert werden.
Selbstverständlich gibt es in unserer Bewegung, genauso wie in einer anderen eine bestimmte Schlamperei. Auf diesem, «der Schlacht der Nationen» schon Ihnen bekannten Gründe, kamen wir nicht immer zu kämpfen, es gaben Ausgänge zum Kampf ohne historische Anzüge u. ä. vorhanden, uns reichten die Kräfte des Schutzes nicht aus, und einfach die Zeit, derartige Sachen zu kontrollieren. Wir hatten einfach keine Kräfte und Zeit das zu erklären, was für uns von selbstverständlich war. Aber es stellte sich heraus, dass jeder das auf eigene Art und Weise versteht und es kamen Fälle vor, die natürlich nicht passieren haben dürfen.
Und ich habe selbst, wenn auch zum Scherz, aber eine sehr ernste Disziplinarregelverletzung begonnen. Es ist gut, dass meine Handlungen das Ergebnis des Kampfs nicht beeinflusst haben, aber sie waren auch strengstens nicht zulässig und solche dürfen nie wiederholt werden. Und ich also werde versuchen, diese unvollendeten Verordnungen für die großen und nötigen Verbesserungen in der Entwicklung der Bewegung HMB überhaupt und «der Schlacht der Nationen» unter anderem zu kompensieren. Auf meinem persönlichen Beispiel bin ich mir der Unvollkommenheit des Systems des Schutzes, des Zutrittes in den Kampf und der Kontrolle des Kampfs bewusst geworden, vieles muss man und vollkommen, überarbeiten.

Vielleicht gib es einen Sinn, das alles auch in den Regeln festzuschreiben?

Bei uns gibt es eine Menge von bürokratischen Dokumenten, und das Problem ist darin, dass sie einfach von vielen gar nicht gelesen werden, und wenn sie gelesen werden, so verstehen sie nicht das notwendige, und verstehen es auch wie es ihnen wünschenswert ist. Also man kann alles Mögliche festschreiben, aber eine ganz andere Sache ist beizubringen das zu folgen. Es soll einen Sicherheitsdienst geben, die solche Sachen vorbeugen wird. Es soll so ein Sicherheitsdienst sein, der die ähnlichen Sachen ausschließt, damit keiner, der nicht auf authentische Art bekleidet oder nach der Dienstordnung zugewiesen ist, ohne irgendwelche Ausnahme zum dem Kampf freie Zugang hat. Leider konnten wir das in Frankreich nicht schaffen. Alle verstehen, dass man im Lager oder auf dem Kampfplatz nur entsprechend bekleidet und ausgerüstet sein muss, aber keine Kontrolle und Disziplin entspannen die Menschen und solche auf den ersten Blick ganz klare Sachen werden schnell vergessen. Das sind unsere Fehler, an denen wir arbeiten werden.

Alles klar. Die nächste Frage ist die Frauenkategorie. Wem gehört diese Idee und wie können Sie das kommentieren?

Diese Idee schwebte in der Luft noch seit dem ersten Festival. Wir brauchen natürlich eine Frauen-Nominierung, aber ihre Form wird diskutiert und es gibt noch keinen Beschluss. Im Moment führen wir Verhandlungen mit dem internationalen olympischen Komitee. Das ist eine ernste Frage. Denn die Frauen sind unser Alles, wir lieben sie, verehren und schätzen. Es gibt einige Meinungen zu dieser Frage und wir sind bereit die Meinung vom olympischen Komitee zu akzeptieren. Wir brauchen seine Erfahrung. Aber auch wichtig ist für uns die Meinung von unseren Sponsoren. ohne sie können wir nichts machen. Es gibt Gerüchte dazu und das ist aber auch gut, denn die Gerüchte zeigen, dass wir populär sind. Das Einzige, was ich Ihnen sagen kann: wir möchten sehr unserer Frauen die Möglichkeit geben ihre kämpferischen Ambitionen zu realisieren. In welcher Form kann ich noch nicht sagen. Vielleicht wird es eine separate Frauenmeisterschaft, vielleicht nur eine separate Nominierung.
Wie Sie wissen, gibt es im großen Sport keine vereinigten Meisterschaften, es gibt separat für Männer und für Frauen.
Übrigens ein kleiner Off-Top. Wir sind jetzt mit dem Internationalen Olympischen Komitee (IOK) im Kontakt und sind zur Schlussfolgerung gekommen, dass wir viel mehr Olympier sind als diejenigen, die im Fernsehen gezeigt werden. Die olympische Bewegung ist nach ihrer eigenen Konzeption ein Laiensport. Ein Olympier kann Lehrer, Verkäufer oder Manager sein und er kann laufen. Dafür kann er Millionen Dollar bekommen und nichts anders im Leben machen können als laufen. Das IOK ist von dieser Konzeption seinerzeit weggegangen, wovon, übrigens jetzt leidet, und wir gehen von ihr nicht weg, unsere Leute — sind gewöhnlichen Menschen, für sie ist solches ein Hobby, solche kulturelle-sportliche Begeisterung, wie HMB. Wir haben keine Absicht zum olympischen Sport zu werden. Auf jeden Fall nicht momentan. Wir sind mit dem IOK im Kontakt, um uns richtig zu entwickeln, im Rahmen der internationalen Regeln (Haltung, Ethik, Organisation usw.) für uns ist das äußerst wichtig, deswegen brauchen wir diese Erfahrung. Und die Frauen-Nominierung kommt laut diesen Empfehlungen und unseren Möglichkeiten.

Mit welchen Organisationen außer IOK haben Sie noch Kontakte und Zusammenarbeit?

Ich würde das noch nicht die Zusammenarbeit nennen, wir führen einen Dialog. Die Aufgaben solcher Organisationen wie UNESCO überschneiden sich mit Mission unserer Organisation. Das ist die Behaltung vom Kulturerbe, und das Mittelalter ist eine große Schicht in Europa und anderen Ländern der Welt. Wir sind der Meinung - und damit sind auch einige verehrte Mitglieder der UNESCO einverstanden - dass solche Veranstaltungen, wie unsere zur Bewahrung vom Kulturerbe des Mittelalters beitragen.
In diesem Rahmen, im Rahmen der Behaltung von materieller Kultur des Mittelalters haben wir Kontakt zu UNESCO. Es gibt auch andere Kultur- oder Sportvereine, mit denen unser Komitee arbeitet. Also wir versuchen hier voranzukommen und sind offen zu jeder Organisation, die das Interesse hat. Wir sind vorerst im Stadium der Entwicklung, unser juristisches Alter ist sehr klein, obwohl de facto wir ab 2009 schon existieren. So große Projekte haben wir noch nicht. Aber wir hoffen, dass wir bald solche Projekte durchführen werden, weil wir eine große Subkultur vertreten. Jetzt ist vieles vergessen worden, wie wir früher waren, um 2007-2008. In den Rüstungen mit der Fahne des Landes unter die Visier des foto- und der Videokameras der ernsten Massenmedien hinauszugehen — wer konnte damals über solches nachdenken? Als ich 1998 meinen Klub gegründet hatte, konnte ich daran nicht glauben. Auch die Kämpfer der 1990-2000 hätten davon nicht träumen können. Das Endziel unserer Träume waren einige 500 Dollar, die die Kulturabteilung vom Rayon für die Reise zu einer Veranstaltung gewährleistet hatte. Wir waren so froh darüber, dass wir nicht auf eigene Kosten fahren, sondern ein Spender hat uns unterstützt. Als wir sogar einen Raum für Training bekamen, waren wir sehr stolz darauf. Niemand hat damit gerechnet, Sterne aus uns zu machen. Aber unser Ziel und das Ziel der "Schlacht der Nationen" wäre doch einen Stern aus einem Kämpfer zu machen - einen kleinen oder einen großen. Wir sind der Meinung, dass die Jungs, die so viele Kräfte in den Training einlegen, so viel Schweiß, aber auch oft Blut auf dem Kampfplatz verlieren, die so viel in die Rüstung investieren, die so viel Zeit dafür spenden - die sollen die verdiente Aufmerksamkeit der Zuschauer lenken.
Manchmal fragt man mich: wozu braucht ihr das alles? Was wollt ihr erreichen? Das ist doch die Gewalt, so was Böses! Ich antworte ohne Vorbereitung! Der größte Wert auf der Erde ist der Frieden. Ich meine ein friedliches Leben ohne Krieg. Um diesen Frieden schätzen zu können, muss man den Krieg spielen. Wenn du auf dem Kampfplatz bist, gibt es um dich herum so viel Böse - wirklich so viel Böse auf Dich. Das sind deine Gegner und du hast den Vollkontakt mit Stallwaffe. Das heißt - man bekommt etwas Angst oder bei den erfahrenen Kämpfern gibt es solche kleine Angst-Glöckchen. Und dann verstehst du, dass es doch nur ein Spiel ist, das durch bestimmte Regeln kontrolliert wird. Und du denkst: Gott sein Dank das ist doch nur ein Spiel, Sport. Und wenn das doch kein Spiel gewesen wäre, wäre das ganz schmerzhaft gewesen und oft unwiederbringlich. Und wenn du danach das alles analysierst, diese Experimente an dir selbst, bist du glücklich, weil es geil ist, aber mehr willst du dir nicht wünschen. Du wünschst, dass deine Kameraden nach dem Kampf mit Buhurten wieder auf dem Kampfplatz erscheinen. Je weiter sich der moderne Mensch in die Internetwelt vertieft, desto mehr braucht er solche Sachen. Es entsteht die ganze Generation, die glaubt, sie kann so zu sagen „saven“ oder „neu loaden“ und dann wird alles gut. Und gerade Buhurte bringen bei: Hey Junge, mit neu laden klappt nicht! Wenn dein Bein gebrochen wird, so wird es wahr sein. Du kriegst Schmerzen und bekommst Gips. Und im echten Krieg kannst du eine Kugel bekommen- und damit ist Schluss für dich. Deswegen ist es besser keinen Krieg zu führen.
Wann beginnen die Konflikte? Wenn jemand denkt, er sei der geilste oder - "jetzt kommen wir und werden alle schnell schlagen". Also wenn du dich für ein geiles Männchen hältst, komm her und kämpfe hier zuerst. Darin besteht eine von unseren Missionen - die Männer sollen sich hier prüfen, "den Dampf auslösen", damit sie Frieden mehr schätzen können. Andere Missionen sind kulturell und sportlich orientiert. Unseres Erachtens ist die Mittelalterepoche zu wenig erforscht. Sie ist ganzheitlicher aus der Kultursicht her als die des Renaissance. Sie hat der Welt viel mehr gegeben, als man denkt. Sie wurde unverdient kritisiert in unserer und vorheriger Zeit. Das war ein Grund, warum viele so schlechte Assoziationen haben: das Mittelalter sei düster und ungebildet. Obwohl das nicht richtig ist. Wenn nicht die mittelalterliche Kultur, hätten wir nichts über die Antike gewusst, weil das die mittelalterliche Wissensinstitute für uns aufbewahrt haben. Wir sind daran sehr interessiert und wir entwickeln das.

Die letzte Frage - über die "Schlacht der Nationen 2014" und andere zukünftige Pläne.

In dieser Zeit bauen wir die Zusammenarbeit mit der weltlichen Bewegung. Um das zu entwickeln brauchen wir vor allem eine gute Kommunikation. Oft stoßen wir auf das Missverständnis, was seien eigentlich unsere Regeln und Prinzipien der Arbeit. Die Grundpositionen hier sind so: es gibt eine internationale Assoziation HMB International Association. Wir hoffen, dass dieser Begriff HMB in der Zukunft ein gewöhnliches Wort wird, wie Fußball, das nicht mehr als "Fuß" - "Ball" verstanden wird. HMBIA beschäftigt sich damit. Die Schlacht der Nationen ist eine private Brandmarke, die von HMBIA geleitet wird. Das ist ein Brand, der vor allem mit Nationalmannschaft arbeitet. die Nationalmannschaft ist eine Struktur, die durch den Kapitän geleitet wird. Der Kapitän wird von seinem Land demokratisch gewählt und wir ratifizieren mit ihm die Beziehungen. Das Land kann uns seinen Willen nicht diktieren- also haben wir einen Kapitän, nehmt uns in die "Schlacht der Nationen". Der Kapitän soll verantwortungsvoll sein und Kontakt mit uns finden. Nationalmannschaft ist zwar eine demokratische Struktur, soll ihre Arbeit aber mit uns vereinbaren. Wir arbeiten auch an andere Trends, die wir der Gesellschaft präsentieren möchten. Unsere Bewegung ist schon erwachsen, wir haben auch andere interessante Richtungen, die mit historischen Kämpfen verbunden sind. Sie können als einzelne Trends entwickelt werden.
Was die Meisterschaft "Schlacht der Nationen" betrifft, die den roten Faden unseres Gesprächs bildet, gibt es jetzt einen Wettbewerb um die Orte, wo sie 2014 durchgeführt werden kann. Nicht viele Länder nehmen daran teil, aber wir haben einige Varianten. Die erste ist Kroatien, Stadt Trogir. Die zweite - Luxemburg, da gibt es etwa 4 Orte, von dort warten wir auf die ausführliche Information. Die dritte und die vierte Variante sind uns schon bekannte Hotin und Aigues-Mortes. Die fünfte ist auch Frankreich - Carcassone. Die sechste ist Nürnberg, die siebte - Moskau.
Diese Varianten betrachten wir jetzt, die Unterlagen sind vorgelegt worden, es geht um die Vereinbarung mit den Gemeindeverwaltungen am Ort. Die Wahl des Ortes hängt von verschiedenen Faktoren ab: Bedingungen, die uns angeboten werden, Wünschen der Sponsoren, Unterstützung am Ort, die uns sehr wichtig ist. Wir möchten nicht mehr mit der Bürokratiemaschine kämpfen. Das soll demnächst kommen. Wann genau die nächste „Schlacht der Nationen“ wird, berichten wir Ihnen, unsere lieben Leser, sobald das bekannt wird. Wir versuchen mit dieser Frage nicht zu zögern, wir verstehen, wie wichtig das für alle ist. In dem Moment stehen die Städte nicht Schlange mit der Einladung die Schlacht der Nationen bei ihnen durchzuführen. Obwohl nach Frankreich haben wir die Einladungen, wo wir wählen können. Wir hoffen, dass diese Schlange in der Zukunft länger wird.

Wir hoffen, dass auch Kaliningrad-Königsberg in der Zukunft unter Kandidaten für die Durchführung der Schlacht der Nationen wird. Das ist auch ein interessanter im historischen Sinne Ort.

Ja, der Ort ist wirklich sehr interessant. Was ich noch hinzufügen kann, werden die Nationalmannschaften akkreditiert, das heißt sie sollen über bestimmte Rüstung und Vorbereitung verfügen. Die Qualität der Nationalmannschaften muss man erhöhen, weil deren Zahl ständig wächst. Es gibt z.B einen Antrag von einer Südafrikanischen Republik. Wir hoffen auch, dass sich arabische Länder auch anschließen werden, die im Sinne der Mittelalterlichen Rekonstruktion interessant sind und auch als eine große Weltkultur gelten. Wir hoffen, dass 5 Kontinenten im nächsten Jahr teilnehmen werden.
Und das Wichtigste ist, dass alle viel arbeiten müssen. Wir - an organisatorischen Fragen, die Kämpfer müssen viel trainieren, gute Rüstung machen und mit gemeinsamen Kräften eine gute Veranstaltung durchführen. Zudem feiert die nächste Schlacht der Nationen ihr fünfjähriges Jubiläum. Wir möchten sie auf gutem Niveau durchführen, damit sie zum Aufbruch in unserer Bewegung wird. Wir möchten die Schlacht der Nationen Millionen Menschen zeigen.

Herzlichen Dank und viel Erfolg!

Übersetzung von Elena Makarycheva, Überestzungsbüro „Klass Plus“, Kaliningrad.
Перевод текста – Елена Макарычева. Бюро переводов «Класс Плюс»

AntonTrubnikov: «Wymyśliliśmy to, i to jest super!»

Bitwa Narodów” 2013, która odbyła się w maju we francuskim miasteczku Aigues-Mortes ostatecznie zatwierdziła historyczne walki średniowieczne w rzędzie najbardziej popularnych rodzajów sztuk walki na całym świecie. Jej uczestnicy powrócili do swoich krajów odliczając dni do kolejnej "Bitwy Narodów" – 2014 oczekując na nowe spotkania oraz walki. Mając świadomość, że są na początku długiej i skomplikowanej, ale bez wątpienia chwalebnej drogi.

O przeszłości, teraźniejszości i przyszłości pełnokontaktowych walk średniowiecznych, w szczególności o projekcie «Bitwa Narodów», odbyła się rozmowa z prezydentem Międzynarodowego Stowarzyszenia Historycznej Walki Średniowiecznej Antonem Trubnikowym

Anton, zacznijmy od historii projektu «Bitwa Narodów». Od czego się wszystko zaczęło? Czyj to był pomysł, aby przeprowadzić wydarzenie sportowe tak unikalnego formatu?

Historia jest dość prosta. Latem 2009 roku, kiedy spotkaliśmy się z naszymi przyjaciółmi z Rosji najpierw na "Bitwie pod Grunwaldem", a następnie na festiwalu "Żelazny Gród" w Izborsku, powstała idea stworzenia podobnego wydarzenia na Ukrainie, a mianowicie w Chocimiu. Wydaje mi się, że Igor Domidov ją zaproponował.Wstyd mi się przyznać, ale ja, rodzimy Ukrainiec, nigdy nie słyszałem o tym mieście, ponieważ mieszkam na wschodzie Ukrainy zaś Chocim znajduje się na Ukrainie Zachodniej. Mimo, iż widziałem tę fortecę w wielu legendarnych filmach kina radzieckiego - nasi reżyserzy lubią fortecę za jej majestatyczny wygląd - po raz pierwszy przyjechałem tam we wrześniu 2009 roku i osobiście przekonałem się, że jest to naprawdę bardzo piękne miejsce.

Po uzyskaniu wcześniejszej zgody na przeprowadzenie naszego festiwalu spotkałem się z kierownictwem fortecy Chocimskiej. Już wtedy powstał pomysł, aby urządzić naprawdę coś nowego i wyjątkowego. Chcieliśmy zrobić unikalne w skali świata przedsięwzięcie, łączące tradycje ze współczesnym podejściem do sportu, reprezentujące prawdziwe walki sportowe, buhurty w autentycznym średniowiecznym otoczeniu. Chcieliśmy pokazać, że nasza pasja do walk pełnokontaktowych w zbroi nie jest głupotą, nie jest grą dziecięcą, a nawet hobby lecz tak naprawdę jest częścią naszego życia oraz znakomitym widowiskiem godnym uwagi widzów! 

Koncepcja i nazwa naszego festiwalu Rycerskich Mistrzostw Świata - Bitwy Narodów narodziła się trochę później, a stało się to w następujący sposób: gdy spojrzymy na mapę to zobaczymy, iż Chocim znajduje się w pobliżu granicy kilku krajów europejskich - Mołdawii, Rumunii, Węgrów, Słowacji i Polski. I oczywiście niedaleko od naszych państw braterskich, Białorusi i Rosji. Później, kiedy badaliśmy mapę lokalizacji przyszłego wydarzenia i rozważaliśmy swoją koncepcję (Ja,Igor, Demidov i Rene) narodził mi się pewien pomysł: "Chłopaki, może zorganizujemy coś na kształt "spotkania narodów" lub "turniej narodów", zbierzemy różne kraje i zrobimy mega bitwę." Wszyscy mnie poparli i w taki sposób narodziła się nazwa "Bitwa Narodów", która dość wyraźnie odzwierciedlała istotę wydarzenia.

W ślad za narodzinami nazwy oraz chęci zrobienia pełnokontaktowych walk w zbroi główna cecha wydarzenia (termin HWŚ wtedy jeszcze nie wymyśliliśmy) i unikalna właściwość tej imprezy stała się bardziej wyraźna i zrozumiała. Przed pojawieniem się "Bitwy Narodów" wszystkie imprezy zawsze miały pewną linię, przede wszystkim kulturową, w której nasze ulubione buhurty, które przyciągały nas na nie, zawsze pozostawały gdzieś w tle. Uwaga skupiała się nie na naszych ciekawych i spektakularnych walkach,  podczas których widzowie nie wiedzieli, co się dzieje, gdyż walki przedstawiane były jako pokazowe, a nawet jako bezsensowne. Publiczność nie rozumiała, kto i dlaczego walczył, kto wygrał, a czy to była prawdziwa walka lub wstępnie planowany scenariusz. Bardzo często walczyliśmy wieczorami, gdzieś z tyłu, z boku festiwalu poza programem. I nawet jeśli buhurty były zawarte w programie, walka była prezentowana publiczności jako przedstawienie lub inscenizacja bitwy ze słowami: "Nie martwcie się, to nie jest prawdziwa walka". To powodowało jakiś dysonans między tym, co kochamy i co się rzeczywiście dzieje. Pojawiał się pewny dysonans między tym, co my lubimy, i tym co się rzeczywiście dzieje. Zdecydowaliśmy się dlatego zrobić bardzo ładny, jakościowy festiwal podczas którego pierwszoplanowym obiektem będą buhurty i pełnokontaktowe walki "1 na 1". Chcieliśmy pokazać publiczności, czemu kibicujemy i zobaczyć, jak będą na to reagować.

Ten pomysł wszystkim się spodobał, ale powstał szereg problemów. Po pierwsze – nasz powstający ruch nie miał żadnej nazwy. «Buhurt» (starofr. bouhourt — «bić», red.) — dobre słowo, ale jest zapożyczone i nie w pełni odzwierciedla wszystko, co się dzieje na szrance. Najważniejsze jest to, że "bugurt" jest słowem autentycznym i historycznym jednakże jest ono pustym dźwiękiem, który niczego nie oznacza dla współczesnego człowieka, widza, któremu przekazanie naszej pasji było i pozostaje głównym zadaniem naszej pracy. 

Pojęcie "szermierki historycznej", które również było przez nas używane, jest jeszcze mniej zrozumiałe dla osób niewtajemniczonych. Mówię to z własnego doświadczenia,gdyż na początku 2000 roku daliśmy ogłoszenia w naszym mieście zapraszając wszystkich chętnych do historycznej sekcji szermierki. Wiele osób przyszło spodziewając się, iż zobaczą coś podobnego do szermierki, jednakże zamiast tego zobaczyli, jak to się im wydawało, jakieś średniowieczne walki, podczas których z technik szermierczych używane były tylko uderzenia bez dźgnięć. Ogólnie rzecz biorąc oczekiwania ludzi, którzy słyszeli słowa "szermierka" w porównaniu z widokiem naszej walki były zbyt różne, jednakże my nie chcieliśmy stawać do walki ze stereotypami myślenia. Na ogół, termin ten z punktu widzenia marketingu nie dawał prawidłowego obrazu.

Chcieliśmy znaleźć odpowiednią nazwę, aby to, co ludzie słyszą,w jakiejś mierze było zbieżne z tym, co ludzie widzą, a tym samym zostałaby większość ich oczekiwań spełniona. W związku z tym wymyśliliśmy termin - "Historyczna Walka Średniowieczna" i pochodne tej nazwy tj. "Walka Średniowieczna" lub "Pełnokontaktowa walka w zbroi". Terminy te nie są zwięzłe, ale podkreślają ich główną istotę!

Oczywiście, nowy termin "Historyczna Walka Średniowieczna" był tyko backgraundem dla  nazwy festiwalu – mistrzostw. Od początku główne zadanie marketingowe pełniła nazwa "BITWA NARODÓW". W szeregu asocjacyjnym słowo "walka", "battle" jest związane z czymś epickim, historycznym. Chociaż słowa - synonimy  «fight», «combat»  oznaczają to samo, "bitwa" najlepiej nadaje się do naszych średniowiecznych walk oraz walk masowych czyli do czegoś, co jest związane z historią. Przy czym słowo "narody" powoduje wśród publiczności asocjację patriotyzmu i rywalizacji sportowej między krajami, tak jak to się odbywa w innych dyscyplinach sportu. Właśnie w taki sposób narodziła się nazwa "Bitwy Narodów".

Wraz z narodzinami filologicznymi nazwy festiwalu zostało opracowane, według mojego zdania, genialne logo. Logo zrobił Eugeniusz Klimentiew, świetny projektant i grafik jednego ze studiów charkowiskich. Myślę, że go po prostu olśniło. On wyraźnie zagłębił się w postawionym przed nim zadaniem: potrzebne było nowoczesne logo, ładne oraz jasne, podobne do logo UEFA, F1, NBA, NHL a zarazem ujawniające temat, który jest związany ze średniowieczem. Powstało logo przypominające w kształcie hełm-miecz-tarczę, w którym każdy człowiek widzi to, co chce zobaczyć - ktoś widzi tarczę, ktoś widzi miecz albo hełm.

Nazwę już mieliśmy, logo też, wobec czego rozpoczęło się pisanie komunikatów prasowych. Pierwsze publikacje pojawiły się w mediach 19 grudnia 2009 roku, w tym samym dniu odbyło się w Charkowie spotkanie kapitanów i przedstawicieli nowo utworzonych reprezentacji narodowych z Ukrainy, Białorusi, Polski, Rosji, uczestniczyli również przedstawiciele Litwy. Zorganizowaliśmy małą konferencję prasową, podczas której zaprezentowalismy koncepcję przyszłego festiwalu-mistrzostw. Zostały także przedstawione nowo utworzone reprezentacje narodowe, które podpisały regulamin i wytyczne o "Bitwie Narodów", który nawiasem mówiąc nadal obowiązuje. Dalej już znacie.

Z jakimi wyzwaniami spotkaliście się podczas rozwijania i promocji projektu?

Każdego razu mieliśmy rózne problemy. Zorganizowaliśmy pierwszy festiwal w Chocimiu – jako pierwsi na świecie zrobiliśmy coś podobnego, festiwal był wyjątkowy i otrzymał po prostu nierealne pozytywne recenzje.

4 dni walki «non-stop», dużo sportu, wiele emocji i mało czasu na cokolwiek innego. Zawodnicy byli bardzo wdzięczni, choć byli strasznie zmęczeni, ale wszyscy dostali dużą dawkę adrenaliny i ekstrimu. Ponadto, możliwość obrony honoru swojego kraju, energia widzów, którzy oglądają walki i rozumieją co się dzieje, kibicująswoim faworytomi to strasznie wszystkich podniecało.

Potem było długie, trudne, ale ważne nakręcenie filmu o "Bitwie Narodów", który ukazał się jesienią 2010 roku i zgromadził dziesiątki tysięcy widzów na całym świecie. Dzięki temu filmowi i naszej reklamie ludzie mogli dowiedzieć się o nowym ruchu światowym i mogli do niego dołączyć.Pierwszy film o "Bitwie Narodów" bardzo przyczynił się do naszego rozwoju i pozwolił pozostać przy swoim unikalnym koncepcie.

Na drugiej "Bitwie Narodów", która również odbyła się w Chocimiu, głównym plusem było to, że dołączyli do nas Włosi, Niemcy i Kanadyjczycy, a także ten fakt, że wszyscy już rozumieli, co na nich czeka i jak to będzie wyglądało. Były również minusy - wielu zawodników zaczęło nas krytykować, chociaż na pierwszym festiwalu tego nie było: «Zróbmy mniej walk, niech będzie trzy dni festiwalu zamiast czterech, niech będzie więcej przerw między walkami, itp».Ale nie wszystkie nowe reprezentacji były gotowe do tego poziomu walki, kogoś to przestraszyło, a ktoś zajmował się aktywnym trenowaniem i już w przyszłym roku osiągnął lepsze rezultaty.

Poza tym, w pierwszym roku zrozumieliśmy jakważną i istotną rolę pełni sędziowanie, oraz profesjonalnie podeszliśmy do tego problemu.Szybko zorientowaliśmy się, że sędziowie powinni zostać osobną kastą, i po raz pierwszy zebraliśmy sędziów jako odrębną grupę w marcu 2011 roku, a teraz ta kasta wzrosła do komisji i ma przedstawicieli w ponad 10 krajach.

Podczas organizacji trzeciego festiwalu w Warszawie w Forcie Bema powstał cały szereg problemów, związanych chociażby z tym, że miejscem przeprowadzenia festiwalu była Polska.Jesteśmy jedynym zespołem organizatorów, który nie działa na jednym miejscu lub kraju, gdzie jest znany każdy zakątek i wszędzie są ustanowione więzi.Pracować w obcym kraju, z inną kulturą, innym językiem, innymi ustawami jest bardzo trudne.

Zdobyliśmy duże doświadczenie, ale również nabiliśmy sobie mnóstwo guzów.Jednak festiwal w Warszawie w Forcie Bema przeprowadziliśmy bardzo dostojnie oraz przebiliśmy okno do Europy.

Później, po naszych zatłoczonych ścieżkach Polacy przeprowadzili w Forcie Bema swoje dość udane mistrzostwa, które mogły odbyć się w dużej mierze ze względu na nasze działania w tym miejscu, więc nasze mistrzostwa naprawdę wspierają reprezentacje narodowe.

Jeszcze trudniejszym do zorganizowania był czwarty festiwal-mistrzostwa, który chcieliśmy przeprowadzić we Francji. Organizowywać imprezy co roku w nowym miejscu, które są ciekawe dla niektórych uczestników (ale nie dla wszystkich), jest bardzo trudne i kosztowne. Oprócz tego, specyfika pracy we Francji bardzo się różni od naszej, dlatego musieliśmy poświęcić wiele czasu, nerwów i energii dla organizacji tego mistrzostwa.

Przy okazji, dlaczego miejsce przeprowadzenia BN-2013 zostało wybrane we Francji? Aby trochę obudzić Europę Zachodnią?

Szczerze mówiąc, Francja została wybrana losowo. Zaoferowali nam pracę superwizerów ich turnieju w zamku Montbazon. Później otrzymaliśmy oficjalne zaproszenie do organizacji "Bitwy Narodów" w Montbazon, który się znajduje pod Tourem. Przyjechaliśmy, zobaczyliśmy, że ludzie są mili, zainteresowani w współprace, można sobie z nimi pracować, ale nie było wystarczająco dużo miejsca.

Skoro byliśmy we Francji, to znaczy, że miejsce dla "Bitwy Narodów" trzeba było szukać tutaj. Przecież, Francja jest kolebką rycerskości i sercem Europy. Jednak mieliśmy pewne ambicje organizacyjne, wiedzieliśmy, że w tym roku "Bitwa Narodów" będzie organizowana nie przez nieliczną grupą organizatorów ze mną na czele, ale przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Historycznej Walki Średniowiecznej (HMBIA), oraz chcieliśmy, aby nasza nowa organizacja pracowała w jakikolwiek wielkim i ciekawym kraju. Dlatego została wybrana Francja, jako kraj, gdzie koniecznie trzeba przeprowadzić festiwal-mistrzoswa "Bitwa Narodów" - 2013.

Później się zaczęły długie przeszukiwania zamku, korespondencja, niegocjacje, współpraca z ministerstwami oraz urzędami miasta, dokumentacja, odmowy, namawiania, poszukiwanie rozwiązań, znów dokumentacja i dużo nerwów, czasu i pieniędzy. Mistrzostwa we Francji były bardzo trudne do zorganizowania, dużo czego po prostu nie zdążyliśmy zrobić z powodu opóźnień biurokratycznych, pracowaliśmy w bardzo napiętym grafiku bez prawa do odstąpienia.To było bardzo trudne, ale, dzięki Bogu, Mistrzostwa Świata "Bitwa Narodów" zostało zorganizowane w prezentowanym miejscu!Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli nam, oraz dziękujemy wszystkim uczestnikom za ich wsparcie, zawsze, przede wszystkim robimy to dla was, dla ludzi takich samych jak my, dla tych, którzy lubią stalowe walki na szrankach. Dla tych, którzy cenią blask nowej zbroi bardziej niż nowy samochód. Dla tych, którzy wierzą i kochają prawdziwą konkurencję dla prawdziwych ludzi.

Dostać się do Aigues-Mortes większości uczestników było trudniej i drożej niż do Chocimia lub Warszawy. Czy to było w jakiś sposób uwzględnione w przygotowaniu?

Nie możemy pomóc wszystkim, to jest nierealnie, 22 kraje — to jest zbyt dużo. Niektórzy kapitanowie drużyn narodowych zapewnili odszkodowanie za podróż. Należy podkreślić, iż odbyło się to kosztem wewnętrznych finansowych rezerw reprezentacji. Spodziewamy się, że w przyszłości, kiedy HMBIA będzie miało dużo sponsorów to nasze stowarzyszenie będzie mogło znacząco wspierać reprezentacje narodowe. Pracujemy nad tym codziennie, ale na razie reprezentacje utrzymują się w 100 procentach z własnych środków.

Pomimo dużej odległości geograficznej było warto nas odwiedzić. Podróż do Francji tylko z tej okazji - myślę, że wszyscy ci, którzy przejechali tą drogę, mieli z tego powodu ogromną przyjemność. Fakt, iż nie każdy mogł sobie na to pozwolić – przecież do Chocimia też nie każdy mógł pojechać. Ponadto, zawsze będą ci, którzy będą uważali, że jeżeli festiwal nie jest blisko domu, to nie jest konieczne na niego jechać.

Spójrzmy prawdzie w oczy, teraz wszystko się zmieniło - ludzie bardzo szybko zapominają, jak to było wcześniej. Wcześniej marzyliśmy o imprezach, gdzie odbywałoby się to, co lubimy. Wcześniej marzyliśmy, aby były pewne zasady, rankingi, aby nasze zwycięstwa weszły do historii. Wcześniej nikt nikomu nie dawał wywiadów. Kto pamięta bohaterów Wyborgu 2000 roku? - tam się odbywały epickie bitwy. Wtedy nie było obecnego systemu. O tamtych wydarzeniach pamiętają tylko ich uczestnicy.

A co jest obecnie? Teraz każda nowa reprezentacja - malutka, która jeszcze nic nie umie zaś jej uczestnicy mają kiepską zbroję otrzymuje tyle PR! Jest paliwem, paliwem ambicji aby iść do przodu. U nas tego paliwa nie było. Po prostu walczyliśmy, wydaliśmy dużo pieniędzy na zbroje, na podróże, odnosiliśmy rany, wyrzuty bliskich, nasi znajomi kręcili palcem przy skroni - "...aha, Tolkieniści"... lub "jasne, to jest jakiś rodzaj teatru ...". Zawsze to mnie denerwowało - jacy jeszcze Tolkieniści? Nasi chłopaki inwestowali w wyposażenie i zbroję tysięce dolarów.

Dorastaliśmy i kiedy zbliżaliśmy się do trzydziestki, powstało pytanie - co dalej? Ukrywać swoją pasję lub skończyć z tym, badź rozwijać naszą działalność w taki sposób, aby nie było wstyd pozostawić jej potomstwu - zobaczcie, my to wymyśliliśmy i to jest fajne! A tym którzy kręcą palcem przy skronie powiedzieć: "proszę zdjęcie, wideo, patrzcie". To wy jesteście tolkieniści i aktorzy! My jesteśmy częścią ogromnego, coraz bardziej popularnego na świecie kulturalnego i sportowego ruchu HMB.

Dlatego wracając do zadanego pytania - kto chciał przyjechał, znalazł siłę i możliwości.

Przy okazji porozmowiamy o rozrywce. Aigues-Mortes jest znanym centrum turystycznym, ale jak widzieliśmy na transmisji, widzów było niewielu. Francuzi nie poradzili sobie z marketingiem turystycznym?

To nie Francuzi, to my. Teraz wyjaśnię algorytm. Reprezentacje nie mają żadnego stosunku do organizacji. Żadnego. W najlepszym wypadku dają rady, w najgorszym - przeszkadzają. Jesteśmy ekipą organizacyjną, przygotowujemy festiwal w wybranym miejscu na mapie. Idziemy do władz lokalnych, urządów miast, reprezentujemy się, nawiązujemy z nimi kontakt, wszystko zorganizujemy, szukamy wykonawców w tej dziedzinie, współpracujemy z nimi. We Francji - teraz już można o tym mówić - mieliśmy do czynienia z bardzo poważnym aparatem biurokracyjnym. Jest ważne abyście rozumieli, że takiego rodzaju imprezy uzgodniają trzy lata przed wydarzeniem, przyjęcie wniosków kończy się pół roku przed. Jak pamiętacie miejsce zostało wybrane na początku lutego. Obiecano nam, że wszystko będzie dobrze. I później się okazało, że dobrze nie będzie. W ciągu całego marca, zamiast angażowania się w reklamę, walczyliśmy o zezwolenie na zorganizowanie imprezy. To było bardzo poważne, ale w końcu, dzięki Bogu, otrzymaliśmy pozytywną odpowiedź. W kwietniu, na wielką kampanię reklamową już nie było czasu. Ponadto otrzymaliśmy inne miejsce. Nie mieliśmy czasu dla turystów, próbowaliśmy ale niestety nie udało się przyciągnać więcej niż było. Nie było ich wielu. Udało się jednakże zorganiować udaną imprezę dla uczestników. Niestety, nie byliśmy w stanie przywrócić inwestycji kosztem turystów, ale teraz robimy coś, co będzie rozwijać nasz sport do bardziej poważnego poziomu. O jakim poziomie mówimy - potrzebna nam jest duża część widowni wszystkich sportów zespołowych. Wierzę w to jako marketolog. Wiem, że przy odpowiednim podejściu i tylko dzięki wspólnym działaniom możemy być interesujący dla milionów ludzi na całym świecie. Właśnie nad tym pracujemy.

Podzielamy waszą pewność. Wróćmy do «Bitwy Narodów». «1 na 1» — tak zwany triathlon, «pięć na pięć», «dwadzięcia jeden na dwadzieścia jeden» — skąd te nominacje, i dlaczego zostały wybrane?

Powyższe nominacje odbywały się do 2009 r. we wszystkich wydarzeniach. Przodkami kategorii "21 na 21" były w zasadzie wszystkie rodzaje buhurtów, również "5 na 5", i "7 na 7", i "100 na 100", i "300 na 300". Kilka razy walczyliśmy w taki sposób na "Grunwaldzie", wydaje mi się, iż w latach 2007-2009. Dlaczego 21 - przy takiej liczbie zawodników z każdej strony sędziowie jeszcze mogą kontrolować zgodność z zasadami.

"5 na 5 " pojawiła się w tym samym czasie, narodziła się oczywiście w Rosji. To była taka nominacja sportu, dzięki której zawodnicy mogli utrzymać formę poza sezonem, kiedy nie ma dużych festiwali, a pogoda nie pozwala na duże buhurty open-air.

"5 na 5" - to nie jest kategoria jeden-na-jeden, to jest mini-buhurt, cała technika – buhurtna. Przy czym, zebrać 10 zawodników może praktycznie każde mniej lub bardziej duże miasto. A jeśli jest 10 zawodników w mieście to znaczy, że rozwój HMB będzie łatwiejszy. Ten temat bardzo szybko wszystkim się spodobał, zaczęto przeprowadzać mistrzostwa "piątek", jedną z największych był Dynamo Cup, który odbył się w Moskwie. Ponadto, 5 osób - jest wygodną dla rozwoju liczbą, to jest klub, który zebrać i wyposażyć, jest rzeczą niełatwą, ale łatwiejszą niż 21. Dlatego wzieliśmy tą nominację. Sprzyja ona również promocji naszego przyszłego sportu.

Mówiąc o «1 na 1» — jest to nominacja turniejowa, wzywająca do uiszczenia szermierki, zwycięctwo w której przynoszą punkty, zdobyte bronią. Jedyne, co zmieniliśmy, to była kolejność wymiany broni - miecz półtoraręczny, puklerz, miecz-tarcza, początkowo kolejność była inna. Zrobiliśmy to dla wygody zawodników - w czasie walki dla nich łatwiejsze jest usunięcie wyposażenia niż jego założenie. Wszyscy zawodnicy turnieju poparli tę nominację, która stała się ciekawym, różnorodnym triathlonem.

Przedstawione nominacje jak widać, nie podlegają transformacji. Jest wiele nowych pomysłów, ale jak je realizować w praktyce - to jest wielkie pytanie. Mam nadzieję, że będą pewne postępy w tym kierunku.

"Bitwa Narodów" ma silne sportowe nastawienie co jest, naszym zdaniem, bardzo dobre. Ale jest pewna krytyka, w tym ze strony publiczności, w pytaniach historyczności i autentyczności. Co zostanie zrobione w tej kwestii?

Pojęcie autentyczności jest ważne dla nas i nigdy nie należy go lekceważyć. Autentyczność zbroi i rzeczy to jest sprawa pryncypialna. Wiem, że większość publiczności zazwyczaj nie zna się na zbroi, a z punktu widzenia marketingu może być na ten temat różna opinia - po co ta autentyczność, jaka jest dla publiczności różnica? Widz po pierwsze jest rozsądnym człowiekiem i nawet nie znając się na autentyczności, jest w stanie odróżnić dobre od złego, a także piękno od brzydkości. Z naszego doświadczenia imprez rekonstrukcyjnych, brzydka, nie ładna zbroja w 90% przypadków jest nieuatentyczna i odwrotnie.

Oznacza to, że wyposażenie zawodnika powinno odpowiadać podanemu okresowi i być historycznie wiarygodne. Odnośnie pozostałego - po pierwsze, nie wiemy na pewno, jak to się odbywało na turniejach rycerskich, po drugie, większość z tego, co wtedy się działo, obecnie jest prześladowane prawodawstwem, więc dalej nie ma jak na ten temat mówić. Następnie powinniśmy walczyć - a) za  technikę bezpieczeństwa, b) za rozrywkę i zgodność z celami marketingowymi, c) za autentyczność. Oczywiście również za to, aby osobom, które są w to zaangażowane podobało się to i były zainteresowane uczestnictwem w tym. Robimy imprezę nie tylko dla publiczności, ale także dla zawodników, takich jak my. Nasza formuła "wygoda dla wszystkich", która będzie interesująca dla uczestników, a także fajna i spektakularna dla widzów oraz autentyczna - jest bardzo trudna do zdefiniowania. Staramy się szukać tej formuły, ale nie należy się spodziewać od nas doskonałej rekonstrukcji turniejów XV wieku, gdyż są inne imprezy, które to robią. Ze swojej strony chcemy zachować autentyczność jednego  zawodnika, gdyż na przykładzie tego zawodnika można opowiedzieć historię stroju, zbroi, wyposażenia, taktyki walki. A jeśli zawodnicy są zmieszani - zachodnioeuropejscy rycerze, Rusini, Mongołowie oraz z XIII i XV wieku - jest to oczywiście bardzo trudne aby zachować historyczny eklektyzm, ale takie mamy realia. Być może to nie jest minus, raczej plus, gdyż ludzie widzą różnorodność kultury średniowiecznej, a wiadomo, że różnorodność zawsze wzbudza zainteresowanie. W ramach jednego zawodnika autentyczność jest konieczna, ta koncepcja nie zmieniła się od pierwszego mistrzostwa do dnia dzisiejszego.

Szranka jest strefą autentyczności, wszystko, co tam się dzieje - otwarcie, bitwy, nagradzanie, zamknięcie - ma być autentyczne. Każdy, kto się tam znajduje -  przedstawiciele reprezentacji, sędziowie, wideooparatorzy - również. Wszystko inne zaś - muzyka, tło, na którym odbywają się walki i tak dalej - wszystko to może ulegać zmianie w zależności od okoliczności, środków finansowych itp.

Oczywiście, w tym ruchu, jak w każdym innym obecne jest pewne niechlujstwo. Na tegorocznej "Bitwie Narodów" z przyczyn już znanych, nie zawsze mieliśmy czas, aby sobie z tym poradzić, wyjście bez strojów historycznych na szrankę i t.d., po prostu zabrakło nam ochroniarzy, aby kontrolować tego typu rzeczy. Liczyliśmy na świadomość uczestników, ale jak się okazało, każdy rozumie to inaczej i dlatego były poważne naruszenia autentyczności, których z pewnością nie powinno być. Sam zrobiłem żartując, nie poważnie, bardzo poważne naruszenie dyscyplinarne, dobrze, że moje działania nie miały wpływu na walkę, ale to było absolutnie nie do zaakceptowania i nigdy się nie powtórzy. Cóż, postaram się nadrobić te braki wielkimi i koniecznymi ulepszeniami w rozwoju ruchu w HMB  i "Bitwy Narodów" w szczególności. Na swoim osobistym przykładzie, zdałem sobie sprawę z niedoskonałości systemu ochorny, wstępu na szrankę i kontrolowania walki. Dużo rzeczy jest do poprawy i mamy nad czym pracować.  

Być może ma to sens, aby wpisać to w regulamin?

Mamy ogromną ilość biurokratycznych dokumentów. Problemem polega na tym, że wszyscy ich po prostu nie czytają, a jeśli czytaja, rozumieją je nie tak, jak powinni, tylko tak, jak oni chcą. Można napisać wszystko co chcesz, ale zmusić do wykonania tego, co jest napisane - to jest zupełnie inna sprawa. Powinna być służba bezpieczeństwa, która wycina podobne rzeczy, aby osobę w nieautentycznym stroju albo zgodnie z innymi zasadami regulaminu nie wolno było wpuszczać na szrankę, kim by ta osoba nie była. Niestety we Francji zabrakło nam tych zasobów. Wszyscy wiedzą, że w obozie lub na szrance należy być w stroju historycznym lub zbroi, ale brak kontroli rozluźnia ludzi, ale oczywiste rzeczy szybko się zapominają. To są nasze błędy i będziemy nad nimi pracować.

Jasne. Kolejne pytanie będzie o kategorie kobiet. Czyj to był pomysł i jak można wypowiedzieć się na ten temat?

Ten pomysł powstał jeszcze na pierwszym festiwalu. Nominacja Kobiet oczywiście jest potrzebna, ale jest jeszcze ona omawiana i  nie ma jasnego rozwiązania. Obecnie na ten temat, konsultujemy się z Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim, ponieważ sport ma pewne tradycje i przepisy dotyczące tego rodzaju rzeczy. To jest poważna sprawa, gdyż my kobiety kochamy, szanujemy i doceniamy. Istnieje wiele różnych punktów widzenia w tej sprawie, dlatego też jesteśmy gotowi wysłuchać opinię Komitetu Olimpijskiego. Bez doświadczenia jest ciężko zrobić krok do przodu, zaś bez opinii sponsorów nic nie możemy zrobić. Z tego powodu krążą różńe plotki, ale to jest dla nas dobre, gdyż to wskazuje na to, że jesteśmy popularni. Jak na razie, mogę powiedzieć jedno - naprawdę chcemy dać kobietom możliwość realizacji ich ambicji. W jakiej formie - trudno powiedzieć w tej chwili. Być może, będą to osobne kobiece mistrzostwa, być może osobna nominacja. Jak wiecie, nawet w wielkim sporcie nie ma mistrzostw połączonych, są męskie i kobiece, osobno.

Przy okazji, mały off-topic. Mamy teraz do czynienia z MKOI i dochodzimy do wniosku, że my w tej chwili jesteśmy bardziej olimpijczykami, niż tamci, którzy są pokazywani w telewizji. Ruch Olimpijski według własnej koncepcji - jest sportem amatorskim. Olimpijczyk może być nauczycielem, sprzedawcą lub kierownikiem i biegać, a nie tylko biegać. Otrzymywać za to miliony dolarów i nic innego w życiu nie umieć. MKOI w swoim czasie odstąpił od tej koncepcji, przez co teraz cierpi, a my nie odbiegamy od tego, nasi chłopcy to zwykli ludzie, tylko mają takie hobby, taką kultutalno-sportową pasję jak HMB.

Nie dążymy do tego, aby stać się olimpijskim rodzajem sportu, przynajmniej jeszcze nie. Mamy do czynienia z Międzynarodowym Komitetem Olimpijskim aby prawidłowo i kompetentnie zbudować własny rozwój w ramach przepisów międzynarodowych (czyli zasady postępowania, etyki, organizacji itp.). Dla nas jest to bardzo ważne, a więc doświadczenie MKOI jest bescenne. Kobieca nominacja będzie w ramach jego zaleceń i  naszych zdolności.

Z którymi organizacjami, oprócz MKOI, obecnie współpracujecie?

Cóż, nie nazwałbym to współpracą, do tej pory mamy, że tak powiem, nawiązany dialog. 

Zadania takich organizacji jak UNESCO, mają dużo wspólnego z misją naszego stowarzyszenia. UNESCO zajmuje się zachowaniem dziedzictwa kulturowego, natomiast epoka średniowiecza jest ogromną warstwą w Europie i wielu innych krajach na całym świecie. Wierzymy, i z nami zgadzają się niektórzy z najbardziej szanowanych członków UNESCO, iż dzięki imprezom podobnym do naszych bardziej istotnie zachowuje się dziedzictwo kulturowe średniowiecza. Właśnie w tym kontekście, w ramach ochrony kultury materialnej średniowiecza, kontaktujemy się z UNESCO.

Istnieją inne kulturalne i sportowe organizacje, z którymi pracuje nasz komitet. Do tej tylko nabieramy tempa. Nasz ustawowy wiek jest bardzo mały, chociaż de facto istniejemy już od 2009 roku. Kontaktujemy się ze wszystkimi, którzy są nami zainteresowani, lub którzy są interesujący dla nas, ale aby mówić o wspólnych globalnych projektach jest jeszcze za wcześnie. Choć mamy nadzieję, że podobne projekty będą, bo stanowią poważną subkulturę, znacznie bardziej poważane niż wiele innych. 

Teraz po prostu zapomnieliśmy w jakim stanie byliśmy wcześniej, w latach 2007-2008. Wychodzić w zbroi z flagą swojego kraju przed aparatami i kamerami mediów głównych - kto by pomyślał, że takie coś może być możliwe? Ani ja, gdy w 1998 roku stworzyłem swój własny klub, ani zawodnicy "walcząci" w latach 1990-2000 r., nie mógli sobie tego wymarzyć. Limitem naszych marzeń były jakieś 500 dolarów przyznane przez Rejonowy Dział Kultury dla wyjazdu na turniej. Gdy one trafiały do nas byliśmy bardzo zadowoleni - wow, otrzymaliśmy poparcie! Nie jedziemy za swoje pieniądze, mamy sponsorów! Jeśli zapewniali bezpłatną salę dla szkoleń, myśleliśmy - wow, ale mamy szczęście! Nikt nie liczył na to, że ktoś z nas zostanie gwiazdą. Zrobić gwiazdę z zawodnika, dużą czy małą - to jest jeden z głównych celów "Bitwy Narodów" i całej naszej działaności. Uważamy, że faceci, które wychodzą na szrankę, którzy przelewają pot i czasem krew, którzy wkładają wiele czasu i wysiłku w treningi a także dużo pieniędzy w wyposażenie, powinni cieszyć się uwagą publiczności i prasy, mieć zasłużoną sławę i chwałę.

Czasem zadają mi pytanie — po co wam to, co promujecie, do czego dążycie? To jest przemoc! ah,ah,ah... Odrazu odpowiadam! Największą wartością na świecie jest pokój. Mam na myśli pokojowe istnienie, brak wojny. Aby  doceniać i chronić świat, trzeba grać w tę wojnę. Kiedy walczysz na szrance, trwa walka i wokół ciebie są źli – bardzo źli na ciebie! - przeciwnicy, i wszystko dzieje się w pełnym kontakcie z bronią stalową, pojawiają się niektóre obawy.  Być może doświadczeni zawodnicy się nie boją, ale są pewne sygnały alarmowe. 

I nagle rozumiesz, że to jest, Dzięki Bogu, tylko sport, gra, ale gra kontrolowana i ograniczona przepisami. A tak naprawdę to byłoby bardzo złe, bardzo straszne, bardzo bolesne i często bezpowrotne. A kiedy przeżywasz coś podobnego, doświadczasz siebie a następnie analizujesz sytuację i myślisz - tak, to jest fajne, ale więcej się nie chce. Bardzo się chce, żeby twoi towarzysze wstawali po walce i ponownie wychodzili na szrankę. Im dalej nowoczesny człowiek posuwa się do high-tech, w przestrzeń internetową, tym bardziej będzie potrzebował tego rodzaju rzeczy. Rośnie pokolenie ludzi, którzy myślą, że mogą się "zalogować", nacisnąć restart i wszystko będzie dobrze. Ale buhurty pozwalają im wyjaśnić - kolesiu, "zalogować się" nie uda. Teraz jeśli złamiesz nogę, to będzie bolało, i będziesz chodził w gipsie. Na prawdziwej wojnie można dostać kulę - i wszystko. Dlatego lepiej nie walczyć.

Kiedy zaczynają się konflikty? Kiedy ktoś myśli, że jest najmocniejszy, albo — «teraz przyjdziemy i pobijemy wszystkich». Jeśli uważasz siebie za najfajniejszego samca, najpierw powalcz tu. I to jest jedna z naszych misji — aby mężczyźni mogli sprawdzić siebie, «wypuszczać parę» i bardziej cenić świat. Inne misje — sportowa, kulturowa. Uważamy, że epoka Średniowiecza jest mało ujawniona. Jest znacznie bardziej całościowa kulturowo niż okres Renesansu i dała światu o wiele więcej niż ludzie myślą. Ona została niesłusznie krytykowana w naszych i wcześniejszych czasach, w związku z tym ludzie mają jakieś niezdrowe skojarzenia - jeśli to jest średniowiecze, to znaczy, że jest mroczne ciemne i ignorancyjne, choć było znacznie bardziej wykształcone niż powszechnie się uważa. Jeżeliby nie było kultury średniowiecznej, nie znalibyśmy żadnych starożytnych autorów, ani wiele innych rzeczy, które przychodzą do nas z średniowiecznych instytucji wiedzy. 

Jesteśmy zainteresowani, rozwijamy i promujemy.

Ostatnie pytanie dotyczy przyszłości, «Bitwy Narodów»-2014 i bardziej długoterminowych planów i perspektyw.

Obecnie budujemy wzajemne oddziaływanie pomiędzy nami i ruchem światowym. Aby go rozwijać, przede wszystkim musimy utworzyć dobrą komunikację. Często mamy do czynienia z faktem, że ludzie nie rozumieją reguł i zasad, a także istotę naszej pracy. Główną pozycją jest Międzynarodowe Stowarzyszenie HMB. Mamy nadzieję, że w przyszłości, „h-m-b” stanie się jednym słowem i terminem,  takim jak "piłka nożna", która od dawna nie jest kojarzona jako "noga-piłka". HMBIA tym się zajmuje.  «Bitwa Narodów» jest marką prywatną, która jest podporządkowana HMBIA. To jest marka, która przede wszystkim pracuje z reprezentacjami narodowymi. Reprezentacja narodowa jest określoną strukturą, na czele z kapitanem. Kapitan przedstawia swój kraj  na pewnych demokratycznych zasadach, a my ratyfikujemy relacje między nimi. Tak więc, państwo nie może narzucić nam swojej woli - mamy kapitana, który może zabrać państwo do "Bitwy Narodów". Osoba powinna być odpowiednia, powinna być w stanie znaleźć wspólny język z nami i wziąć odpowiedzialność za swoje słowa i czyny. Reprezentacja to demokratyczna struktura w pewnym stopniu, ale jej praca powinna być skoordynowana z nami.

Ponadto rozwijamy inne marki, które, mamy nadzieję przedstawić społeczeństwu w najbliższej przyszłości. Nasz ruch rośnie, są inne interesujące kierunki związane z bitwami historycznymi, które można rozwijać jako odrębne marki.

Odnośnie mistrzostwa «Bitwa Narodów» - w chwili obecnej jest oferta dla miejsca przeprowadzenia mistrzostwa, które odbędzie się w 2014 roku. Nie uczestniczy w tym zbyt dużo krajów, ale mamy kilka opcji. Pierwsza — Chorwacja, miasto Trogir. Druga — Luksemburg, gdzie sa oferowane 4 miejsca, a teraz czekamy na więkcej informacji. Trzecia i czwarta — już znany nam Chocim i  Aigues-Mortes. Piąta — też Francja, Carcassonne. Szósta – Norymberga zaś siódma to Moskwa. Są to opcje, które rozważamy: dokumenty są złożone, trwają negocjacje z urzędami miasta. W zależności od warunków, które będą nam oferowane, w zależności od preferencji darczyńców i wsparcia sponsorów, które jest bardzo ważne - nie chcemy za każdym razem  walczyć z lokalną biurokracją. Chcemy aby ona nas wspierała - w zależności od tych wszystkich czynników, my szybko wybierzemy miejsce. Kiedy to będzie – nie mogę powiedzieć, gdyż jestem przeciw konkretnym datom, więc mówię do Was i do naszych drogich czytelników, że będziemy informować o miejscu "Bitwy Narodów" tak szybko, jak to będzie wiadomo. Będziemy starali się nie opóźniać tej sprawy, ponieważ rozumiemy, jak ważne jest to dla każdego zainteresowanego tym wydarzeniem . Sami chcielibyśmy coś wiedzieć z wyprzedzeniem, ale do tej pory urzędy miast nie ustawiali się do nas w kolejce z zaproszeniami, chociaż po Francji, jak widać, zaproszeń nie zabrakło, i mamy sporo do wyboru. Mamy nadzieję, że w przyszłości ta kolejka będzie dłuższa.

Mamy nadzieję, że w przyszłości, wśród kandydatów do "Bitwy Narodów" pojawi Kaliningrad- Königsberg, bardzo ciekawe miejsce w plane historycznym.

Tak, miejsce jest naprawdę ciekawe.

Co jeszcze mogę dodać. Będzie akredytacja reprezentacji narodowych, to znaczy, pewna certyfikacja na jakość wyposażenia i przygotowania. Jakość drużyn trzeba będzie podwyższyć, ponieważ ich liczba nieustannie rośnie, gdyż otrzymujemy wnioski od nowych krajów, naprzykład od Republiki Południowej Afryki. Spodziewamy się, że w następnym roku na „Bitwie Narodów” będzie reprezentowane pięć kontynentów. Mamy również nadzieję, że dołączy do nas świat arabski, który jest bardzo ciekawy pod względem rekonstrucji Średniowiecza, również jako ogromna wspólnota kulturowa ludzi.

A co najważniejsze – musimy teraz wszyscy dużo  pracować. My nad organizacją, zawodncy – trenować, mistrzom - robić dobrą zbroję, wspólnymi wysiłkiami organizować nowy festiwal-mistrzostwo. Zwłaszcza, że kolejna "Bitwa Narodów" będzie jubilerska, piąta, i chcemy, aby ona była przeprowadzona na nowym poziomie, oraz stała się nowym przełomem w naszym ruchu i została pokazana milionom widzów.

Dziękujemy i życzymy powodzenia!

Календарь событий

Апрель
Пн Вт Ср Чт Пт Сб Вс
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30 1 2 3 4 5
18+
Портал "Выходной" © 2011 - 2024. Все права защищены.
Перепечатка материалов возможна только с разрешения правообладателей.
Яндекс.Метрика